Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/37529 Esas 2018/2164 Karar Sayılı İlamı

K A R A R

Davacı vekili, davacı banka ile davalının imzaladığı sözleşme gereğince davalıya tüketici kredisi kullandırıldığını, davalının kredinin 02.10.2012, 02.11.2012 ve 03.12.2012 tarihli taksitlerini vadesinde ödememesi üzerine kendisine ihtarname keşide edildiğini ve ödeme yapılmaması üzerine
davalı hakkında ... 11.İcra Müdürlüğünün 2013/2836 esas sayılı takip dosyası ile başlatılan takibe davalının haksız olarak itiraz ettiğini ileri sürerek, vaki itirazın iptaline, takibin devamına ve davalı aleyhine %20 icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile ... 11. İcra Müdürlüğünün 2013/2836 es sayılı dosyasına yapılan itirazın kısmen iptali ile davacının talebi ile bağlı kalınmak suretiyle 18.736,34 TL asıl alacak, 862,35 TL işlemiş temerrüt faizi ,43,12 TL gider vergisi, 74,03 TL ihtarname masrafı olmak üzere toplam 19.715,84 TL üzerinden takibin devamına, asıl alacağa yıllık % 20,90 oranında faiz işletilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafça temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 20/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.