MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 23.08.2007-31.12.2013 tarihleri arasında davalı bankada çalıştığını, emeklilik nedeniyle çalışmasının sona erdiğini, 09.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, ancak her gün 19.00"dan önce bankadan ayrılamadığını, bazen saat 21.00-22.00"ye kadar çalıştığını, 2013 yılında prim almaya hak kazanmasına rağmen hak etmiş olduğu prim alacağının ödenmediğini ileri sürerek prim ve fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep konusu fazla çalışma ücretinin zamanaşımına uğradığını, fazla çalışma ücretlerinin aylık ücretlerin içinde yer aldığını, davacının satış primi de aldığını, satış priminin fazla çalışmanın karşılığı olduğunu, prim ödeme döneminde bankada çalışmayan davacının prime de hak kazanamayacağını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, prim alacağının kabulüne, fazla çalışma ücretinin ise reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere, tüm dosya kapsamına, gerektirici sebeplere ve gerekçeli temyiz dilekçesinin davalı tarafından süresinde verilmemiş olmasına göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ve fazla mesai süresinin hesaplanması noktasındadır.Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde, 09.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, her gün 19.00"dan önce bankadan ayrılamadığını, öğle tatili dahi yapmadığını, bazı günler saat 21.00-22.00"ye kadar çalıştığını beyan etmiştir. Davacı tarafından davalıya keşide edilen Ankara 6. Noterliğinin 08.01.2016 tarih ve 00347 yevmiye numaralı ihtarnamesinde ise davacı, 09.00-18.00 saatleri arasında çalışmasına karşın öğle tatili kullanmadığını, her akşam 19.30"a kadar çalıştığını, günlük 2.5 saat fazla çalışma ücreti alacağı bulunmasına karşın kendisine ödenmediğini belirtmiştir. Davacı tanıkları ise, normal mesainin haftanın 5 günü 09.00-18.00 satleri arasında olduğunu, bir saat ara dinlenme kullandıklarını, mesaiden sonra her gün saat 21.00"e kadar çalışıldığını beyan etmişlerdir. Mahkemece, taleple bağlılık ilkesi de dikkate alınarak davacının 09.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı, bir saat ara dinlenme kullanıldığı kabul edilmek suretiyle davacının haftalık çalışmasının 45 saat olduğu, fazla çalışmasının bulunmadığı gerekçesiyle ilgili talebin reddine karar verilmiştir. Dava dilekçesi, davacı tarafından keşide edilen ihtarname içeriği, davacı tanık beyanları ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde, davacının haftanın beş günü 09.00-19.30 saatleri arasında çalıştığı, bir saat ara dinlenme kullandığı kabul edilerek haftalık 2.5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ücretinin hesaplanması gerekirken yazılı şekilde talebin reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.