Danıştay 9. Daire 2000/2519 Esas 2002/3513 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2000/2519
Karar No: 2002/3513

Temyiz İsteminde Bulunan : Yıldırım Vergi Dairesi Müdürlüğü / BURSA
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Polyester kumaş imalatı ve ticareti yapan yükümlünün 1997 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak adına 1997/Haziran, Temmuz ve 1998/Nisan,Mayıs dönemleri için re'sen tarh edilen ağır kusur ve kusur cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı; dosyanın incelenmesinden yükümlünün 1997 yılı hesaplarının incelenmesi sonucu bir kısım polyester kumaş imalatı giderleri ve genel giderler için belge alınmadığı ve kayıtlara intikal ettirilmediği ve bunların belgesiz satıldığı yolunda düzenlenen inceleme raporu uyarınca cezalı tarhiyat yapıldığının anlaşıldığı,4369 sayılı Yasanın temel amacının kayıtdışı ekonomiyi kayda almak ve vergi tabanını yaygınlaştırmak olduğu,buna yönelik olarak 193 sayılı Gelir vergisi Kanununa geçici 48. ve 49. maddelerin eklendiği, söz konusu maddelerin işletmelerde yer aldığı halde kayıtlarında yer almayan iktisadi kıymetleri için envanter bildiriminin, işletmelerde bulunmadığı halde kayıtlarında yer alan mallar için ise muhasebe işlemlerinin yükümlüler tarafından yapılabilmesinin öngörüldüğü,böylece yükümlülerin yeni vergi rejimine uyum sağlamalarının ve kayıtlarıyla fiili durumlarının uyumlu hale getirilmesinin amaçlandığı, bu nedenle yükümlünün 193 sayılı Kanununun geçici 49. maddesinde öngörülen iki aylık süreden sonra da olsa idareye başvurduğu ve başvurusu kabul edilerek tahakkuk ettirilen vergilerin birinci taksidinin ödendiği görüldüğünden geçmişle bağlantının kesilmiş olduğu ve yükümlünün 4369 sayılı Yasa ile getirilen düzenlemeden yararlanması gerektiğinden kayıtlarında bulunmayan bir kısım malı belgesiz sattığı ve beyan dışı bıraktığı nedeniyle yapılan cezalı tarhiyatta isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul eden … Vergi Mahkemesinin … ve … sayılı kararının; yasal süreyi geçiren davacının 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun gecici 49. maddesi ile getirilen olanaktan faydalanamayacağı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Savcı …'in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. Fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …'ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
193 sayılı Gelir Vergisi Kanununa 4369 sayılı Kanunun 54'üncü maddesiyle eklenen ve 29.7.1998 tarihinde yürürlüğe giren Geçici 49'uncu maddede, gelir ve kurumlar vergisi mükelleflerinin kayıtlarında yer aldığı halde işletmelerinde mevcut olmayan malları, bu Kanunun yayımlandığı tarihi izleyen ikinci ayın sonuna kadar, aynı neviden mallara ilişkin cari yıl kayıtlarına göre tespit edilen gayri safi kar oranını dikkate alarak, faturalamak ve her türlü vergisel yükümlülüklerini yerine getirmek suretiyle kayıt ve beyanlarına intikal ettirebilecekleri, bu hüküm nedeniyle geçmişe yönelik ceza ve faiz uygulanmayacağı kurala bağlanmıştır. Bu kuralın uygulanması ile ilgili olarak yayımlanan (1) sayılı Genel Tebliğde ise mükelleflere, 30 Eylül 1998 tarihine kadar faturalama ve vergisel yükümlülüklerini yerine getirmek suretiyle kayıtlarını fiili duruma uygun hale getirme imkanı tanındığı belirtilmiştir.
Vergisi ihtilaflı dönem işlemleri, 7.7.1998 tarihinde incelemeye alınan davacının fason imalat yaptırdığı işletmelerde karşıt incelemeler de yapılarak belgesiz alışları, kayıt dışı bırakılmış satışları bulunduğunun saptandığı 18.9.1998 günlü inceleme raporunun düzenlenmesinden sonra ihbarnamelerin düzenlendiği 30.10.1998 tarihinden önce ve 5.10.1998 tarihinde, Gelir Vergisi Kanununun geçici 49'uncu maddesinden yararlandırılması istemiyle vergi dairesi müdürlüğüne başvurduğu, tarhiyata ilişkin ihbarnamelerin kendisine 4.11.1998 tarihinde tebliğ edildiği dosyadaki belgelerden anlaşılmaktadır.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun geçici 49'uncu maddesinde getirilen olanaktan yararlanmak için 30 Eylül 1998 tarihine kadar başvuruda bulunulması gerekirken, bu süre geçirildikten sonra ve 5.10.1998 tarihinde başvuran davacının, geçici 49'uncu maddede tanınan olanaktan yararlandırılması mümkün değildir.
Bu nedenlerle tarhiyatın esası hakkında karar verilmesi gerekirken, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun geçici 49'uncu maddesinden yararlanan davacı adına tarhiyat yapılamayacağı gerekçesiyle kaldırılmasında hukuka uygunluk görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, davalı idare temyiz isteminin kabulü ile … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının bozulmasına 17.9.2002 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.