Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5169 Esas 2019/12826 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5169
Karar No: 2019/12826

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5169 Esas 2019/12826 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2019/5169 E., 2019/12826 K. sayılı boşanma davası kararı temyiz edilmiştir. Karara göre, davalı erkeğin temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alınarak, davacı kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat miktarının az olduğu belirtilmiş ve daha uygun miktarda tazminat takdiri gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, bölge adliye mahkemesi kararı bozulmuş, diğer bölümleri ise onanmıştır. Kararda esas alınan kanun maddeleri, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2. maddeleri, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri ve hakkaniyet ilkesi olarak belirtilmiştir.

2. Hukuk Dairesi 2019/5169 E. , 2019/12826 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcını yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 26.12.2019 (Per.)