Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/32292 Esas 2020/3547 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/32292
Karar No: 2020/3547
Karar Tarihi: 26.02.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/32292 Esas 2020/3547 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalının şube müdürü olarak çalıştığı dönemde yaptığı fazla mesai çalışmalarına karşılık ücretlerinin ödenmediğini belirterek dava açmıştır. Mahkeme, bilirkişi tarafından yapılan hesaplamalar sonucunda davacının yıllık 270 saat fazla mesai ücretinin dahil edilmediği kabulüne göre hüküm vermiştir. Ancak, davacı ile davalı arasında imzalanan iş sözleşmesinde fazla mesai ücretinin dahil edilip edilmeyeceği hususunda bir belirleme bulunmamaktadır. Dosya içerisine sunulan belge de yeterli değildir. Bu nedenle, davacının fazla mesai alacağı yönünde verilen karar hatalıdır ve bilirkişinin alternatifli hesaplamalarına göre davacının alacağı tespit edilmelidir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: Hukuk Muhakemeleri Kanunu - Madde 610/1-a,b,c; Borçlar Kanunu - Madde 363, 369.
(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi         2016/32292 E.  ,  2020/3547 K.

    "İçtihat Metni"



    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, davacının en son davalı bünyesinde şube müdürü olarak çalıştığını sürekli fazla mesai yapmasına rağmen fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini belirterek fazla mesai ücreti talebinde bulunmuştur.
    Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
    Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece, dosya kapsamı ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Temyiz:
    Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2- Taraflar arasında fazla mesai ücretinin taraflar arasında kararlaştırılan ücrete dahil olup olmadığı hususu anlaşmazlık konusudur.
    Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, bilirkişi tarafından yapılan alternatifli hesaplamalardardan yıllık 270 saat fazla çalışma ücretinin davacının ücretine dahil oludğunun kabulü ile yapılan hesaplama karara esas alınrarak hüküm kurulmuştur.
    Ne var ki Mahkemenin bu tespiti dosya kapsamına uymamaktadır. Davacı ile davalı arasında imzalanan ve dosya arasına celp edilen iş sözleşmesinde fazla mesai ücretinin davacının ücretine dahil olacağı hususunda bir belirleme bulunmamaktadır. Davacının ücretine fazla mesai ücretinin dahil olduğu yönünde ise yazılı bir delil dosya içerisine sunulmamıştır. Bu durumda, dosya içerisine sunulan bir sayfadan ibaret olduğu anlaşılan, davacıya tebliğ edilip edilmediği ve davacıyı bağlar mahiyette olup olmadığı dosya kapsamıyla tespit edilemeyen belge de yer alan “ kapsam dışı personelin ücretine fazla mesai ücretinin dahil olduğu” yönündeki ifadeye dayalı olarak davacının yıllık 270 saatlik fazla mesaisinin karşılığının ücretinin içerisine yer aldığı yönündeki belirleme ile davacının fazla mesai alacağı yönünde karar verilmesi de hatadır. Bu durumda Mahkemece yapılması gereken bilirkişi tarafından hesaplanan ve davacının ücretine yıllık 270 saat fazla mesai ücretinin dahil olmadığı kabul edilerek yapılan alternatife göre davacının alacak talebi bakının hüküm kurmaktır. Bu husus gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.
    SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgililere iadesine, 26.02.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.










    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.