Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5204 Esas 2019/12819 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5204
Karar No: 2019/12819

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5204 Esas 2019/12819 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nde görülen boşanma davasında, davalı erkek tarafından istinaf başvurusu reddedilmiş ve bu karar temyiz edilmiştir. Ancak dosya incelendiğinde, istinaf başvurusunun süresinde yapıldığı, ancak davalıya yapılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle, bölge adliye mahkemesi kararı bozulmuş ve dosya ilgili dairesine gönderilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Tebligat Kanunu, 19. ve 23/9. maddeleri
- Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliği, 28. maddesi

2. Hukuk Dairesi 2019/5204 E. , 2019/12819 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
İlk derece mahkemesince verilen hükme karşı davalı erkek tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş, bölge adliye mahkemesince erkeğin istinaf başvurusunun iki haftalık kanuni istinaf başvuru süresi içinde yapılmadığından bahisle, reddine karar verilmiş, hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerden, davalı erkek vekilinin 29/05/2018 havale tarihli dilekçe ile istinaf talebinde bulunduğu ve istinaf harçlarını 30/05/2018 tarihinde yatırdığı; bölge adliye mahkemesince, ilk derece mahkemesi kararının tutuklu olan ve o dönemde vekili bulunmayan davalı asile 14/05/2018 tarihinde tebliğ edildiği ve istinaf başvurusunun son gününün 28/05/2019 günü olduğundan bahisle, başvurunun usulden reddedildiği anlaşılmıştır.
Tebligat Kanununun 19. ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 28. maddesinde, tutuklu ve hükümlülere tebligatın yapılmasını bu kişilerin bulunduğu kurum müdürünün, müdür yoksa orayı idare eden memurun temin edeceği düzenlenmiştir. Tebligat Kanununun 23/9. maddesinde tebliğ mazbatasının tebliğ evrakı kime verilmişse onun imzası ile tebliğ memurunun adı, soyadı ve imzasını ihtiva etmesi gerektiği düzenlenmiştir. İlk derece mahkemesi kararının davalı asile tebliğine dair tebliğ mazbatasında memurun adı, soyadı ve imzası bulunmadığından, kararın davalıya tebliği usulsüzdür. Bu itibarla, davalının istinaf talebinin süresi içinde yapılmadığından bahisle, usulden reddi yerinde olmayıp davalının istinaf başvurusunun incelenmek üzere bölge adliye mahkemesi kararının bozulmasına karar vermek gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeplerle, bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 26.12.2019 (Per.)