Mahkemesi : İş Mahkemesi
Dava, meslek hastalığına yakalanarak sürekli işgöremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelir ve yapılan tedavi giderinin tahsili için yapılan icra takibine vaki itirazın iptali istemidir.
Mahkemece ilamında belirtildiği şekilde, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın, davacı ve davalı avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, ek karara ilişkin temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 8. maddesi hükmüne göre İş Mahkemelerinden verilmiş bulunan nihai kararların, hükmün tefhim veya tebliğinden itibaren 8 gün içinde temyiz olunması gerekir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 321. maddesine göre, kararın tefhimi, mahkemece hükme ilişkin tüm hususların gerekçesi ile birlikte açıklanmasıyla gerçekleşir. Mahkemece, hükmün gerekçesi ile ferilerinin açıklanmadığı kısa karar tefhim sayılmayacağından, davalı yönünden temyiz süresinin gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlatılması gerekir. Gerekçeli kararın 15.05.2014 tarihinde tebliğ edildiği gözetildiğinde 16.05.2014 tarihli temyiz itirazı 8 günlük yasal sürede olduğundan, temyiz süresinin geçtiğinden bahisle verilen ek kararın BOZULMASINA;
2-Meslek hastalığı, sigortalının çalıştırıldığı işin niteliğine göre tekrarlanan bir sebeple veya işin yürütüm şartları yüzünden uğradığı geçici veya sürekli hastalık, sakatlık veya ruhi arıza halleridir.
Davalıya ait vagon onarım fabrikasında, yük vagon şubesinde kaynakçı olarak çalışan sigortalının, meslek hastalığına (KOAH) yakalanması üzerinde etkili davranışlardan kaynaklanan kusur oranının tespitine yönelik tazminat dosyasında alınan rapor hükme esas alınmış olup, anılan raporda, meslek hastalığında kaçınılmazlık olgusunun mevcut olduğu, 32 yıl formülü olarak tanımlanan esaslar çerçevesinde kusur oranı belirlenmiştir.
Uygulamada 32 yıl formülü olarak adlandırılan ve yer altı kömür madeni işyerlerindeki toz oranının mevcut teknolojik olanaklarla belirli bir oranın altına indirilmesinin mümkün olmadığı ve yer altı çalışma koşulları tümüyle kontrol altına alınamayacağı için, 32 yıllık bir çalışma süresi sonunda meslek hastalığı üzerinde belirli oranda kaçınılmazlığın etkili olacağı kabulünden hareket eden yaklaşımın, yer altı kömür madeni işyeri dışındaki çalışmalardan kaynaklanan meslek hastalıklarına ilişkin kusur incelemesinde esas alınma olanağı bulunmamaktadır. Aksine yaklaşım, her tür meslek hastalığının oluşumunda belirli oranda kaçınılmazlığın etkili olacağı kabulüne yol açacaktır. Böylesi bir yaklaşımın ise, gelişen bilimsel ve teknolojik olanaklar ile sosyal güvenliğin yöneldiği amaçla bağdaştırılma olanağı bulunmamaktadır.
Mahkemece, konusunda ve işçi sağlığı ve iş güvenliği alanında uzman bilirkişilerden meslek hastalığının meydana gelmesinde kusur oran ve aidiyetini oluşa ve mevzuata uygun olarak belirleyen kusur raporu alınmaksızın, yetersiz bilirkişi raporuna dayalı olarak karar verilmesi, icra takip dosyası getirilmeksizin ve ayrıca, sigortalının 08.12.2011 tarihinde ölmesi karşısında, gelire girme tarihi ile ölüm tarihi arasındaki fiili ödeme tutarı Kurumdan getirilerek, ilk peşin değerle karşılaştırılması sorucu, düşük olanın kusur karşılığına hükmedilmesi gerekirken eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, taraflar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davalıya iadesine, 27.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.