Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/6219 Esas 2018/1175 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı İçişleri Bakanlığı vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 12/06/2012 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Kanun uyarınca rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/10/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, 2330 sayılı Kanun uyarınca rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı vekili; davalının, olay günü devriye görevi yapmakta iken, ihbar üzerine olay yerine giden dava dışı polis memurunun üzerine motosikletini sürerek, kırık oluşacak şekilde polis memurunu yaraladığını, polis memuruna 2330 sayılı Kanun gereğince nakdi tazminat ödendiğini belirterek, ödenen tazminatın rücuen tahsilini talep etmiştir.Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece; alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Mahkemece hükme esas alınan 22/07/2015 havale tarihli bilirkişi raporunda, her ne kadar olay tarihi esas alınarak hesaplama yapılmış olması doğru ise de, 2330 sayılı Kanun"un 3. maddesinin 1. fıkrasının (a) ve (b) bentlerine uygun olmayan yöntemle, en yüksek Devlet memuru brüt aylığının 60 katı esas alınarak hesaplama yapılmış olması doğru değildir.Şu durumda; rücunun kapsamının 2330 sayılı Kanun"un 3. maddesi esas alınmak suretiyle olay tarihindeki en yüksek Devlet memuru brüt aylığının 100 katı tutarının iş ve gücüne engel bulunan her gün için %1 oranında yapılacak hesaplama ile belirlenmesi gerekirken, yetersiz bilirkişi raporuna dayalı olarak hüküm kurulması doğru görülmemiş ve bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine 22/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.