Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/10211 Esas 2014/9246 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi dışında davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkili yayanın, davalıların maliki, sürücüsü ve trafik sigortacısı olduğu aracın 14.04.2010 tarihinde çarpması nedeniyle yaralandığını ileri sürerek, 1.000 TL maddi, 20.000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsilini talep ve dava etmiş, mahkemece davalı sürücünün kazada %25 oranında kusurlu olduğu, davacının kaza nedeniyle %6,2 oranında malul kaldığı gerekçesiyle maddi tazminat yönünden dava konusuz kaldığından hüküm tesisine yer olmadığına, 4.000 TL manevi tazminatın davalı ...’den tahsiline karar verilmiştir.
Mahkeme hükmü davacı vekiline 11.04.2013 tarihinde tebliğ edilmiş, davacı vekilinin temyiz dilekçesi 6100 sayılı HMK’nun geçici 3. maddesinin 2. fıkrası delaletiyle HUMK’nun 432. maddesinde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra, 30.04.2013 tarihinde (Salı günü) harç yatırılarak temyiz defterine kaydedilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay’ca da bu yolda karar verilebileceğinden, süresinden sonra verilen temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 9.6.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.