Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/12224 Esas 2019/9462 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12224
Karar No: 2019/9462

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/12224 Esas 2019/9462 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işyerinde çalışan davacı, fazla mesai ücretlerinin ödenmediği ve muvafakat alınmadan çalıştırıldığını iddia ederek iş akdine haklı nedenle son verdi ve kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti talebinde bulundu. Mahkeme, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanarak, davacının taleplerinin kısmen kabulüne hükmetti. Temyiz eden davalı, harçtan muaf olduğu gerekçesiyle harca hükmedilmesine karşı çıktı. Yargıtay, harçtan muafiyeti dikkate alınmaksızın harca hükmedilmesinin hatalı olduğunu belirterek, hükmün düzeltilerek onanmasına karar verdi. Kanun maddeleri ise, 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 13/j, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu'nun 56/b ve ek 7. maddeleri olarak belirtildi.

22. Hukuk Dairesi 2016/12224 E. , 2019/9462 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının davalı iş yerinde hemşire olarak çalıştığını, iş yerinde fazla mesai yaptığını ancak fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, ayrıca doğum izni sonrası muvafakati alınmadan dört ayrı bölümde çalıştırıldığını bu nedenle iş atkine haklı olarak son verdiğini belirterek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti talebinde bulunmuştur.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı ... Üniversitesi Rektörlüğünün 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun 56/b. ve Ek 7. maddeleri uyarınca harçtan muaf olduğu dikkate alınmaksızın mahkemece davalı Üniversite aleyhine harca hükmedilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ:Hüküm fıkrasının 5ve 6. bendinin hükümden çıkartılarak, yerine; "Davalı ... Üniversitesi Rektörlüğü 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu"nun 56. maddesi uyarınca harçtan muaf olduğundan aleyhine harca hükmedilmesine yer olmadığına" cümlesinin yazılması suretiyle hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, davalı ... Üniversitesi ...Hastanesi harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 24.04.2019 günü oybirliği ile karar verildi.