Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/8118 Esas 2019/979 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8118
Karar No: 2019/979
Karar Tarihi: 04.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/8118 Esas 2019/979 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesi tarafından verilen hırsızlık suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü temyiz edildi. Temyiz başvurusu reddedildi çünkü suçun geceleyin işlendiği sabit görülerek cezanın alt sınırdan uzaklaştırılmasının yasal ve yeterli olduğuna karar verildiği, sanığın savunmasının doğrulanmadığı, ek savunma hakkı tanınmadan TCK'nun 58. maddesinin uygulanmasına ve cezanın fazla olduğuna yönelik temyiz nedenlerinin reddedildiği görüldü. Kararda yer alan kanun maddeleri; CMK'nun 288., 294. ve 301. maddeleri, TCK'nun 58., 62., 142/2-h ve 143. maddeleri olarak belirtilmiştir.

17. Ceza Dairesi 2018/8118 E. , 2019/979 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ankara Bölge Adliye Mahkemesince; verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
5271 sayılı CMK"nun 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."", aynı Kanunun 294. maddesinin ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" ve aynı Kanunun 301. maddesinin ""Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanıklar müdafiinin temyiz isteminin CMK"nun 150/3 maddesi uyarınca sanıklara zorunlu olarak müdafi görevlendirilmesi gerektiğine, sanıklar hakkında ek savunma hakkı tanınmadan TCK"nun 58. maddesinin uygulanmasına, cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak verilmesine, suçun geceleyin işlendiğine dair yeterli delil bulunmadığına, TCK"nun 62. ve 144/2. maddelerinin uygulanmamasına, sanık ..."in suça iştirak etmediğine ve ceza miktarının fazla olduğuna yönelik olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.11.2016 gün, 2016/950 Esas ve 2016/436 Karar sayılı kararıyla, 5237 sayılı TCK"nun 142/2-h, 143. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle yargılanan sanık hakkında, 5271 sayılı CMK"nun 150/3. maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanmasına gerek olmadığına karar verildiği, iddianamede TCK’nun 58. maddesinin uygulanmasının talep edildiği, dosya içerisinde bulunan güvenlik kamera görüntüsü kayıtlarına göre, eylemin gece işlendiğinin sabit olduğu, mahkemenin alt sınırdan uzaklaşma gerekçesinin yasal ve yeterli olduğu, sanığın alacağına karşılık eylemi gerçekleştirdiğine ilişkin savunmasının müşteki tarafından doğrulanmadığı gibi sanığın da bu hususta yeterli delil ileri süremediği, sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, istinaf isteminin esastan reddine dair karar hukuka uygun bulunduğundan, sanıklar ... ve ... müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle, CMK"nun 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Bölge Adliye Mahkemesi kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİNE, 04.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.