MAHKEMESİ : Bafra 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/02/2013
NUMARASI : 2010/493-2013/48

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar vekili ve davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, olay tarihinde davacıların desteğinin sevk ve idaresindeki araç ile davalıların işleteni ve sürücüsü olan aracın çarpışması sonucu meydana gelen kazada , davacıların murisinin vefat ettiğini, kazanın oluşunda davalı tarafın asli kusurlu olduğunu belirterek asıl dava dosyasında davacı eş Selma için 40.000,00TL , birleşen dava dosyasında ise her bir çocuk için 20.000"er TL manevi tazminatın kaza tarihinden yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili, kusur durumunu kabul etmekdiklerini ve talep miktarının fahiş olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve ve benimsenen bilirkişi raporuna dayanılarak; Asıl ve birleşen davanın kısmen kabulü ile, davacılardan Selma için 10.000-TL. birleşen davanın davacıları Bilgenur için 5.000-TL, Zeynep için 5.000-TL ve Abdulhamit 5.000-TL manevi tazminatın olay tarihi olan 07/07/2008 tarihinden itibaren işleyecek yasalfaizi ile birlikte davalılardan müştereken ve miıteselsilen alınarak davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin manevi tazminat taleplerinin reddine karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili ve davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde, özellikle oluşa uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalılar vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkinidir. Manevi tazminat, zarara uğrayanda manevi huzuru gerçekleştirecek ve tazminata benzer bir fonksiyonu da olan özgün bir nitelik taşır. Manevi tazminat, bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. Zarar görenin zenginleşmemesi, zarar sorumlusunun da fakirleşmemesi gerekmektedir. Takdir edilecek miktarın, mevcut halde elde edilmek istenen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan miktar kadar olması gerekir. 22.6.1976 günlü ve 7/7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı’nın gerekçesinde de takdir edilecek manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim, bu konuda takdir hakkını kullanır iken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir. Somut olayda, davalının kusur ve oranı, tarafların ekonomik ve sosyal durumu, olay tarihine göre paranın alım gücü gibi nedenler dikkate alındığında, davacı için hükmedilen manevi tazminat miktarı az olup, biraz daha fazla manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının reddine, iki nolu bentte açıklanan nedenlerla davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, aşağıda dökümü yazılı 1.280,80 TL kalan harcın temyiz eden davalılardan alınmasına, 05.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.