MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 7. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 23/05/2017 tarih ve 2014/438 E. - 2017/493 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kısmen kabul - esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesince verilen 20/12/2017 tarih ve 2017/743-2017/864 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket tarafından davalının personeli taşınmak suretiyle davalıya servis hizmeti verildiğini, en son 01/09/2011 - 01/09/2013 tarihleri için sözleşme yapıldığını, sözleşmenin 6. maddesinde sözleşmenin ancak 15 gün önce bildirilmek kaydıyla fesih edilebileceğinin düzenlenmesine rağmen davalı şirket yetkilisi Mert Ezici tarafından mail yoluyla 01/02/2013 itibariyle sözleşmenin fesih edildiğinin bildirildiğini, bu şekilde yapılan feshin usule uygun olmadığını, kaldı ki, sözleşme süresi içinde davalının Beşiktaş 15. Noterliğinden 18/11/2012 tarihinde 11921 yevmiye nolu ihtar düzenlemek suretiyle müvekkiline araçları yenilemesini bildirdiğini, bunun üzerine müvekkili tarafından araçların yenilendiğini, bunun için masraf yapıldığını, sözleşmeye göre davalı tarafın feshinin haksız olduğunu, bu sebeple sözleşme sonuna kadar kâr ve mahrumiyet zararı olarak 175.000,00 TL ile ödenmeyen 8.639,59 TL akaryakıt farkının davalıdan ticari faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, sözleşmenin haklı nedenlerle feshedildiğini ve davacının tazminat talep hakkının bulunmadığını iddia ederek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince, davacı şirket sahibinin davalı şirketin Mersin İl Müdürü ile akçalı ilişkilere girerek davalı şirketin prestijini sarstığı, davacının davalı şirketin müdürü ile akçalı ilişkiye girmesinin aralarındaki ticari ilişkiye nazaran etik olmadığı, davacı tarafça sadakat yükümlülüğünün ihlal edildiği, bunun eski BK 390/2 ( yeni TBK 506/2 ) gereği davalı şirkete haklı fesih nedeni sağladığı, fesih haklı olduğu için, davacının kâr mahrumiyeti istemesinin haklı kabul edilemeyeceği, ancak taraflar arasındaki sözleşmede de feshin bir prosedüre bağlandığı, fesih sebebi ne olursa olsun, fesih için 15 gün önceden bildirim gerektiği nazara alındığında davacının 15 günlük ücrete hak kazanacağı ancak bu ücretten davacı tarafın tasarruf ettiği işçilik gideri, maliyet ve amortisman giderlerinin aylık ücretten düşülmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne; 12.500,00 TL"nın dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, taraf vekilleri tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre, davalı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine; davacı vekilinin istinaf talebinin ise davalının tek taraflı fesih hakkını kullanırken 15 günük bildirim süresine uymadığı, davacının tazminat talep etme hakkı olduğu, bilikişilerce yapılan incelemede davalının 15 günlük kâr kaybının 15.190,30 TL olduğu ve bu miktar üzerinden davanın kısmen kabulü gerekirken ilk derece mahkemesince nasıl yapıldığı anlaşılamayan bir hesaplama ile kâr kaybının 12.500 TL olarak kabul edilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle kısmen kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararının kalıdırılmasına, 15.190,30 TL"nın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, istek halinde aşağıda yazılı 215,01 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, 11/04/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.