Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/6438 Esas 2020/1795 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6438
Karar No: 2020/1795
Karar Tarihi: 10.11.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/6438 Esas 2020/1795 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında, sanıkların beraatine karar verilmesi itiraz konusu olmuştur. Tefecilik suçunun oluşması için kazanç amacıyla ödünç para vermenin yeterli olduğu belirtilirken, faiz karşılığı ödünç para vermenin suçun unsuru olarak aranmadığı ve yakın ilişkiye sahip olmayan kişiler arasında yüksek miktarlı paranın karşılıksız verilmesinin olağan akışa da uygun olmadığı ifade edilmiştir. Ancak Mahkeme'nin, sanıkların alacaklı olduğu takip dosyalarının incelenmesi, borçluların sanıklardan faiz karşılığı ödünç para alıp almadıklarının tanık beyanları ile araştırılması ve vergi dairesine yazı yazılarak vergi inceleme raporu düzenlettirilmesi gerektiği gibi araştırmaları yapmadığı vurgulanmıştır. Bu nedenle Hazine vekilinin itirazı kabul edilmiş ve kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 241. maddesi, CMUK'nın 321. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gösterilmiştir.

9. Ceza Dairesi 2020/6438 E. , 2020/1795 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Beraat

Dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanıkların icra müdürlükleri nezdinde alacaklı oldukları takip dosyalarının araştırılıp, borçlularının faiz karşılığı sanıklardan ödünç para alıp almadıklarına ilişkin olarak tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulması, vergi mükellefi iseler ilgili vergi dairesine yazı yazılarak bu konuda sanıklar hakkında vergi inceleme raporu düzenlettirilmesi sonrasında hasıl olacak sonuca göre hukuki durumlarının takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde beraatlerine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 10/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.