MAHKEMESİ:Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde garson olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacının raporlu olduğu dönemde devamsızlık yaptığı gerekçesiyle işveren tarafından haklı bir sebep olmadan feshedildiğini, işyerinde 30.08.2013 tarihine kadar haftada altı gün günde on iki saat olmak üzere haftada yetmiş iki saat çalıştığını, bu tarihten sonra iese günde on saat çalışarak haftada altmış saat çalıştığını, bu çalışmalara ait fazla çalışma ücretinini ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, iş sözleşmesinin davacının iş göremezlik raporu süresinin bitimine rağmen devamsızlık yapması sebebiyle sona erdiğini, davacının fazla çalışma ücretlerinin ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davacının kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı talebinin reddine, fazla çalışma ücreti talebinin ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı ve davacıya verilen ara dinlenme süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.Somut uyuşmazlıkta, mahkemece tanık anlatımları doğrultusunda düzenlenen bilirkişi raporuna itibar edilerek hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan raporda davacının 31.12.2009 tarihine kadar günde on iki saat çalışma ile haftada on beş saat, 01.01.2010 sonra ise günde on saat çalışma ile haftada altı saat fazla çalışma yaptığı benimsenmiştir. Ne var ki, gerek davacı gerekse davalı tanıkları davacının 2013 yılının Aralık ayına kadar günde on iki saat çalıştığını beyan etmiş olup, bilirkişi raporunda 2009 yılı Aralık ayına kadar günde on iki saat, bu tarihten sonra ise günde on saat çalışıldığının kabulü hatalıdır.Ayrıca, dosya kapsamında bulunan bir kısmı imzasız ücret bordrosunda fazla çalışma tahakkuku bulunduğu tespit edilmektedir. Bu bordrolarda tahakkuk eden fazla çalışma ücretinin banka yolu ile davacıya ödendiğinin anlaşılması halinde, tahakkuk eden miktarın hesaplanan fazla çalışma ücretinden mahsubu suretiyle sonuca gidilmesi gerekir. Somut olayda ise fazla çalışma ücretinin hesabında, şartlar oluştuğu takdirde mahsup yoluna gidilmesi gerektiği gözetilmeden, imzasız bordroların ait olduğu dönemin dışlandığı anlaşılmaktadır. Yukarıda açıklanan ilke ve esaslar doğrultusunda değerlendirme yapılmamış olması bir başka bozma sebebidir.Taraflar arasında davacıya verilmesi gereken ara dinlenme süresinin belirlenmesi konusunda da uyuşmazlık bulunmakta olup, hükme esas alınan bilirkişi raporunda yasal düzenlemeye aykırı olarak on iki saatlik çalışmada bir buçuk saat yerine iki saat, on saatlik çalışmada ise bir saat yerine bir buçuk saat ara dinlenme süresi kullanıldığının kabul edilmesi hatalıdır.Temyiz edilen karar yukarıda açıklanan sebeplerle bozulması gerekmiştir.Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.04.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.