Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/29760 Esas 2019/336 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/29760
Karar No: 2019/336
Karar Tarihi: 08.01.2019

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/29760 Esas 2019/336 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi'nde görülen alacak davasında davacı, davalı şirketteki çalışma sürecinde bazı işçilik alacaklarının ödenmediğini iddia ederek, fazla çalışma ücreti ve 2012 yılına ait kar payı primi alacaklarının faizi ile birlikte ödenmesi talep etti. Davalı ise fazla çalışma yapılabilmesi için gerekli onayın alınmadığını ve davacının kar payı primine hak kazanamayacağını savundu. Mahkeme, tanıklara dayanarak hazırlanan bilirkişi raporu doğrultusunda davacının fazla çalıştığına ve kar payı primine hak kazandığına hükmetti. Tarafların temyiz itirazları değerlendirildiğinde, davacının tüm taleplerinin kabul edilmesi gerektiği belirtildi. Ancak, davacının daha önceki beyanları ile dava dilekçesindeki iddiaları çeliştiğinden, fazla çalışma ücreti alacağı hesaplamasının düzeltilmesi gerektiği ifade edildi. Kararın bozulmasına karar verildi.
Kanun maddeleri: İş Kanunu, Borçlar Kanunu, Hukuk Muhakemeleri Kanunu

9. Hukuk Dairesi 2015/29760 E. , 2019/336 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü
YARGITAY KARARI

A)Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının 15.06.2000 – 31.08.2012 tarihleri arasında davalı şirkette çalıştığını, ancak bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini iddia ederek fazla çalışma ücreti ile 2012 yılına ait kar payı primi alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B)Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; davacının haftalık yasal çalışma süresini aşan çalışmasının bulunmadığını, fazla çalışma yapılabilmesi için ilgili yöneticilerden onay alınması gerektiğini, davacı müdür yardımcısı olarak çalıştığından kendi çalışma saatlerini belirleyebilecek konumda olduğunu, dağıtım gününden önce işten ayrılmış olduğundan kar payı primine hak kazanamadığını, ayrıca fazla çalışma ücretine yönelik talebin zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C)Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; tanık anlatımları doğrultusunda hazırlanan bilirkişi raporu hükme esas alınarak, davacının haftada 5 saat fazla sürelerle çalışma ve haftada 2,5 saat fazla çalışma yaptığı, yine davacının 2012 yılındaki 8 aylık çalışması nedeniyle kar payı primine hak kazandığı kabul edilmiştir.
D)Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
E)Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi, bir başka işçinin davalı işverene karşı açtığı ... 14. İş Mahkemesi’nin 2009/1537 esas sayılı dava dosyasında; davalı işveren tanığı olarak dinlenmiş ve 19.10.2011 tarihli celsedeki yeminli beyanında, çalışma saatlerine ilişkin bilgi vererek davalı işverenlik nezdinde fazla çalışma yapılmadığını açıklamıştır. Davacı işçi işbu davada ise haftada üç gün, ortalama saat 22.00’ye kadar çalıştığını ileri sürerek fazla çalışma ücreti isteğinde bulunmuş, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı işçinin haftada üç gün, saat 21.00’e kadar çalıştığı varsayımına göre hesaplamaya gidilmiştir. Davacının, ... 14. İş Mahkemesi’nin 2009/1537 esas sayılı dava dosyasında tanık olarak verdiği ifade ile dava dilekçesindeki iddiaları birbiriyle çeliştiğinden, çelişkili davranma yasağı uyarınca fazla çalışma ücreti alacağı hesaplamasının, davacının tanık olarak beyanının alındığı 19.10.2011 tarihinden sonrası için yapılması gerektiğinin gözetilmemesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 08.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.