MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen hakaret ve kasten yaralama eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi başkaca hukuka aykırılığa rastlanmamıştır.
Ancak;
Sanık hakkında hakaret ve kasten yaralama suçlarından verilen hapis cezalarında haksız tahrik indirimi uygulanmasına karar verilen 16/03/2015 tarihli hükmün, sadece sanık tarafından temyiz edilip Özel Dairece bozulmasından sonra, "cezayı aleyhe değiştirme" yasağı gözetilmeden, bozma sonrası hükümde sanık hakkında haksız tahrik indirimi uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle, 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...’ın temyiz iddiaları bu nedenlerle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası, tebliğnameye aykırı olarak, “1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca hükme sonuç olarak, sanığın hakaret suçundan 8 ay 22 gün hapis cezası, kasten yaralama suçundan ise 3 ay 22 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına" ibarelerinin eklenmesi, suretiyle, HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.