Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/3256 Esas 2014/8930 Karar Sayılı İlamı

Vesayet hukukuna ilişkin olarak açılan davada Mahkemelerince ayrı ayrı yetkisizlik kararı verilmesi nedeni ile yargı yerinin belirlenmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Dava, hükümlü hakkında vasi tayin edilmesi istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanununun 411. maddesine göre, “vesayet işlerinde yetki, küçüğün veya kısıtlının yerleşim yerindeki vesayet dairesine aittir.“
Aynı Kanunun 19. maddesinde; “Yerleşim yeri bir kimsenin sürekli kalma niyetiyle oturduğu yerdir.” , 20.maddesinde de “Önceki yerleşim yeri belli olmayan veya yabancı ülkedeki yerleşim yerini bıraktığı halde henüz bir yerleşim yeri edinmemiş olan kimsenin halen oturduğu yer, yerleşim yeri sayılır.” hükümlerine yer verilmiştir.
Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun 42. maddesindeki erleşim yeri bulunmayan yabancı hakkında vesâyet, kayyımlık, kısıtlılık, gaiplik ve ölmüş sayılma kararları ilgilinin Türkiye"de sâkin olduğu yer, sâkin değilse mallarının bulunduğu yer mahkemesince verilir.” hükmüne yer verilmiştir.
Dosya kapsamından, kısıtlı adayının giriş yaparken yakalandığı ve cezaevine konulduğu, yargılamasının da Mahkemesinde yapıldığı anlaşılmaktadır.
Kısıtlı adayının vatandaşı olup, yerleşim yerinin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu


durumda uyuşmazlığın hükümlünün yakalandığı ve yargılandığı bakılıp, sonuçlandırılması gerekmektedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; 6100 Sayılı HMK."nin 22. ve 23. maddeleri gereğince Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE, 03.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.