Konut Dokunulmazlığını Bozma - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/331 Esas 2015/783 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut Dokunulmazlığını Bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz incelemesinde :
02.11.2010 tarihli kararın sanıklar ... ve ..."e bozma öncesi mahkemece atanan, ilk hükmü de temyiz eden ve sanıkların atandığından haberdar olduğu, müdafiinin yüzünde sanıkların yokluğunda verildiği, sanıklar savunmanı tarafından hükmün temyiz edilmediği anlaşıldığından, aynı kararın sanıklara tebliğe çıkarılması ile yeni bir temyiz süresinin başlatılamayacağı da gözönüne alındığında, yasal süresinden sonra 20.01.2011 ve 03.12.2010 tarihlerinde temyiz başvurusunda bulunan adı geçen sanıkların bu konudaki isteklerinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyize gelince ;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezanın infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK’nın 53. maddenin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılıp, yerine “sanığın, TCY’nın 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, 3. fıkrası uyarınca da kendi alt altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına” cümlesinin yazılması suretiyle diğer yönleri, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.