Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/5052 Esas 2022/6865 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi:Ağır Ceza Mahkemesi


Davacıların tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/190 Esas-2015/183 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacıların 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan 03.03.2015–02.07.2015 tarihleri arasında 121 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 10.07.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu;Davacıların 10.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 4.102,58 TL maddi, 6.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacılar lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacıların sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamış olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, tazminat isteme koşulları oluşmadığından davanın reddine karar verilmesi gerektiğine, manevi tazminatın fazla olduğuna, davanın reddedilen kısmı için davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine, faiz başlangıcının hatalı olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Davacıların talepleri tutuklama tarihinden tahliye tarihine kadar geçen süreye ilişkin olmasına karşın, mahkemece 02.03.2015 tarihinde davacıların 1 gün gözaltına alındığının tespiti üzerine bu sürenin de tazminat hesabına dahil edilerek hesaplamanın 122 gün üzerinden yapılması suretiyle taleple bağlılık ilkesine aykırı hareket edilmesi,
2-Maddi tazminatın, davacıların tutuklu kaldığı döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan "3.767,33" TL yerine, bu miktarın üstünde kalacak şekilde "4.102,33" TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacılar lehine fazla maddi tazminata hükmolunması,Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının A-1, A-2, B-1 ve B-2 bentlerinde yer alan "gözaltında ve tutuklulukta kaldığı 122 gün" ibaresinin çıkarılarak yerine "tutuklulukta kaldığı 121 gün" ibaresinin yazılması, A-1 ve B-1 bentlerinde yer alan "4.102,33" ibaresinin çıkarılarak yerine "3.767,33" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.10.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.