Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/9390 Esas 2019/4191 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/9390
Karar No: 2019/4191
Karar Tarihi: 10.10.2019

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/9390 Esas 2019/4191 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, bir sıra cetvelindeki sıraya itiraz davasıdır. Davacı, bir aracın satışından kaynaklanan alacağının rüçhanlı alacak olduğunu ve yediemin ücretine Adalet Bakanlığı tarifesinin uygulanması gerektiğini ileri sürmüştür. Ancak mahkeme, yediemin ücretinin öncelikle satış bedelinden alınacağı ve davacının rüçhanlı alacak hakkının bulunmadığına karar vererek davanın reddine hükmetmiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiş ve Yargıtay 23. Hukuk Dairesi, yedieminlik ücreti konusunda bilirkişi raporuna itibar edilmeden takdirî bir karar verilmesinin yanlışlığına hükmederek kararı bozmuştur.
Konu ile ilgili kanun maddeleri şunlardır: İcra ve İflas Kanunu'nun 138/2. maddesi, Adalet Bakanlığına Ait Depo ve Garajlarda Muhafaza Edilen Mahcuz Mallar İçin Alınacak Ücret Tarifesi Hakkında Tebliğin 3. ve 4. maddeleri.
23. Hukuk Dairesi         2016/9390 E.  ,  2019/4191 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

    Taraflar arasındaki sıra cetvelindeki sıraya itiraz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

    - K A R A R -

    Davacı vekili, Kocaeli 7. İcra Müdürlüğünün 2014/7995 E. sayılı dosyasından dava dışı borçlu adına kayıtlı aracın satışının yapıldığını, İcra müdürlüğünce düzenlenen sıra cetvelinde satış bedelinin muhafaza masraflarını dahi karşılamadığından diğer alacaklılara ödeme yapılmasına yer olmadığına karar verildiğini, sıra cetvelinin hatalı olduğunu, motorlu taşıtlar vergisinin rüçhanlı alacak olduğunu, yediemin ücretine Adalet Bakanlığı tarifesinin uygulanması gerektiğini ileri sürerek sıra cetveline yapılan itirazın kabulü ile müvekkilin alacağının rüçhanlı alacak olduğunun tespiti ile yediemin ücretinin tespitini talep ve dava etmiştir.
    Davalı vekili yediemin ücretinin rüçhanlı alacak olduğunu, özel yediemin depolarında Adalet Bakanlığı tarifesinin uygulanamayacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
    Mahkemece iddia, savunma bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre İİK nın 138/2. maddesinde haciz, paraya çevirme ve paylaştırma gibi bütün alacaklıları alakadar eden masrafların önce satış tutarından alınacağı düzenlenmiş olup, yediemin ücreti de muhafaza masrafı olduğundan satış bedelinden öncelikle ödeneceği, davacı alacağının öncelik hakkı bulunmadığı, davacı yedieminlik sözleşmesinin tarafı olmadığı ve takibe konu edilen alacağın da özel yediemin depolarına uygulanan ücret tarifesine uygun olduğu, alacak miktarının fazla gösterilmediği anlaşılmakla davanın reddine karar verilmiştir.
    Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
    1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
    2-İcra Müdürlüğünce düzenlenen sıra cetvelinde davalıya ait yedieminlikten kaynaklanan alacağın İİK"nın 138. maddesi kapsamında öncelikle ödenmesine ilişkin tespiti isabetli ise de; yedieminliğe ilişkin ücretin Adalet Bakanlığına Ait Depo ve Garajlarda Muhafaza Edilen Mahcuz Mallar İçin Alınacak Ücret Tarifesi Hakkında Tebliğin 3. maddesinde belirlenen mahcuz aracın günlük muhafaza ücretini ve 4. maddesinde belirlenen azami haddi geçemeyecektir. Mahkemece sıra cetveline konu yedieminlik ücretinin Adalet Bakanlığına ait Depo ve Garajlarda Muhafaza Edilen Mahcuz Mallar İçin Alınacak Ücret Tarifesi Hakkında Tebliğe göre belirlenmesi amacıyla dosyanın bilirkişiye tevdi edildiği ve bilirkişi tarafından buna ilişkin hesabın yapıldığı halde bilirkişi raporuna itibar edilmeden takdiren yedieminlik ücreti belirlenerek buna göre karar verilmesi yerinde görülmemiş olup bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 10.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi
















    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.