MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık ...’in olay yerinde sanık ...’in yanında bulunan ve müştekiye hakaret eden kişinin kendisi olmadığını beyan ederek üzerine atılı suçlamayı kabul etmemesi ve sanıkla müşteki arasında yüzleştirme yaptırılmaması karşısında, sanık ... ile müştekinin aynı duruşmada hazır edilerek yüz yüze teşhis yaptırılarak; yüzleştirme olanağı yok ise teşhise elverişli yeterli miktarda fotoğraf temin edilerek, müştekiye gösterilmek suretiyle teşhis işlemi yaptırılarak sonucuna göre sanık ...’in hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2-02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, 5237 sayılı TCK"nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak öncelikle uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanık ...’ün hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Adli sicil kaydında tekerrüre esas alınabilecek nitelikte birden fazla ilam bulunan sanık ... hakkında, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi gözetilerek en ağır cezaya konu hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden birden fazla hükümlülüğün tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 19/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.