Yargıtay - Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/35290 Esas 2020/1753 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/35290
Karar No: 2020/1753
Karar Tarihi: 20.02.2020

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/35290 Esas 2020/1753 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların hizmet üretmek suretiyle katılanın marka hakkına tecavüz ettiği iddiasıyla yargılandıkları dosyada, üreticiler yönünden etkin pişmanlık hükmünün uygulanma olanağı bulunmadığını ve suçun uzlaşmaya tabi olduğunu belirtmiştir. Sanıkların soruşturma aşamasında alınan ifadelerinde uzlaşmayı kabul etmemeleri nedeniyle uzlaşmanın sağlanamadığı anlaşılmıştır. Dosya uzlaştırma bürosuna gönderilmiş olsa da, uzlaştırmacıda geçen sürenin dava zamanaşımını durdurmayacağı kabul edilerek yapılan incelemeler sonucunda, zaman aşımının gerçekleştiği tespit edilmiştir. Bu nedenle, hükümler bozulmuş ve kamu davalarının düşmesine karar verilmiştir.
Mahkemenin yer verdiği kanun maddeleri:
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesi
- 5237 sayılı TCK' nin 66/1-e ve 67. maddeleri
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddesi

19. Ceza Dairesi 2019/35290 E. , 2020/1753 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜMLER : Beraat

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre sanıkların hizmet üretmek suretiyle katılanın marka hakkına tecavüz ettiği iddiasıyla yargılandıkları dosya kapsamında; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılmadan önce de, üreticiler yönünden etkin pişmanlık hükmünün uygulanma olanağı bulunmadığı, bu eylemin suç tarihi itibariyle de uzlaşmaya tabi olduğu ve sanıkların soruşturma aşamasında alınan ifadelerinde uzlaşmayı kabul etmemeleri nedeniyle uzlaşmanın sağlanamadığı anlaşılmakla; 16.03.2017 tarihli celsede gerek olmadığı halde dosya uzlaştırma bürosuna gönderilmiş ise de; uzlaştırmacıda geçen sürenin CMK"nin 253/21. maddesi uyarınca dava zamanaşımı durdurmayacağı kabul edilerek yapılan incelemede;
Suç tarihi itibariyle sanıklara isnat edilen suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre davanın 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67. maddelerinde öngörülen 8 yıllık olağan, 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresine tabi bulunması, zamanaşımını kesen en son işlem olan sanıkların savunmalarının alındığı 15.12.2011 tarihinden sonra zamanaşımını kesen başkaca bir işlem yapılmaması, 15.12.2011 tarihinden inceleme tarihine kadar 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş bulunduğunun anlaşılması,
Bozmayı gerektirmiş; katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK"nin 322. maddesinin verdiği yetkiyle, 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı sebebiyle KAMU DAVALARININ DÜŞMESİNE, 20.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.