Danıştay 3. Daire 2019/6650 Esas 2021/2614 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/6650
Karar No : 2021/2614

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü/…
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, dağıtıcı firmalarca diğer dağıtıcı firmalara yapılan LGP (Sıvılaştırılmış Petrol Gazı) teslimlerinin 2017/10468 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı uyarınca %8 oranında katma değer vergisine tabi olduğu ihtirazi kaydıyla 2017 yılının Kasım dönemi için verilen katma değer vergisi beyannamesi üzerine fazladan tahakkuk ederek ödenen 675.378,18-TL katma değer vergisinin kaldırılması ve iade tarihine kadar hesaplanacak faiziyle birlikte iadesi istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: 28/07/2017 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan 2017/10468 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla, Türk Gümrük Tarife Cetvelinin ... gümrük tarife istatistik pozisyon numarasında yer alan sıvılaştırılmış petrol gazının (LPG) motorlu taşıtlarda yakıt olarak kullanılacak olanları (otogaz) hariç olmak üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumundan LPG dağıtıcı lisansını haiz olanlarca teslimi ile bunlardan satın alanların sonraki safhalardaki teslimine ilişkin katma değer vergisi oranının %18'den %8'e indirildiği, lisanslı dağıtıcı firmalar tarafından başka bir dağıtıcı olan firmaya teslimine ilişkin olarak herhangi bir kısıtlamaya gidilmediği, davacının Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından verilen lisansa sahip dağıtıcı bir firma olduğu ve teslim ettiği malın da Bakanlar Kurulu kararından yer verilen ... gümrük tarife istatistik pozisyon numarasında yer alan Sıvılaştırılmış Petrol Gazı (LPG) olduğu hususunda ihtilaf bulunmadığı, bu durumun aksinin davalı idarece ispatlanamadığı dikkate alındığında, davacı adına fazladan tahakkuk ettirilerek ödenen katma değer vergisinde hukuka uyarlık bulunmadığı ancak, davacı tarafından Katma Değer Vergisi Uygulama Genel Tebliği'nin Fazla veya Yersiz Ödenen Verginin İadesi başlıklı 1.1.2. maddesinde öngörülen şartlara uygun başvurusu olmadığından iade talebinin reddi gerektiği gerekçesiyle fazladan tahakkuk eden katma değer vergisi kaldırılmış, söz konusu verginin yasal faiziyle birlikte iadesi istemi yönünden ise dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Davalı istinaf başvurusu usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının, fazladan tahakkuk eden verginin kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddedilmiş, Katma Değer Vergisi Genel Uygulama Tebliği'nin Fazla veya Yersiz Ödenen Verginin İadesi başlıklı 1.1.2.maddesinde, 3065 sayılı Kanun'un 8. maddesinin 2. fıkrası kapsamında fazla veya yersiz ödenen verginin iadesinin hangi esaslara göre gerçekleştirileceğinin açıklandığı, bu maddeye göre yapılacak iade işlemleri için öncelikle ortada fazla veya yersiz ödenen bir verginin bulunması ve bu hususta tarafların karşılıklı olarak mutabık kalması, yani ortada verginin fazla ve yersiz olarak ödendiği konusunda hukuki bir ihtilaf bulunmaması gerektiği, uyuşmazlık konusu olayda, dava konusu verginin bu madde kapsamında iadeye konu edilen fazla veya yersiz hesaplanarak ödenen bir vergi olmadığı, söz konusu verginin ödenmesi aşamasında taraflar arasında hukuki ihtilaf bulunduğu ve bu sebeple söz konusu ödemenin ihtirazi kayıtla yapıldığı, dolayısıyla olayda davacının bu kapsamdaki başvurusunun aranmasına ve Katma Değer Vergisi Genel Uygulama Tebliği'nin Fazla veya Yersiz Ödenen Verginin İadesi başlıklı 1.1.2.maddesi hükümlerinin işletilmesine gerek bulunmadığı, idareyi eylem ve işlemlerden doğan zararı ödemekle yükümlü tutan Anayasa'nın 125. maddesinin son fıkrası, yargı yeri kararı uyarınca ilgilisine iadesi gereken bir miktar paranın, idarenin tasarrufunda kalan sürede ilgilisi tarafından tasarruf edilememesinden doğan zararın giderilmesini amaçladığı, haksız tahsil edilen tutarın ilgilisine faiziyle iadesi gerektiği gerekçesiyle davacı istinaf başvurusu kabul edilerek Vergi Mahkemesi kararının, iade istemi yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrası kaldırıldıktan sonra fazladan ödenen katma değer vergisinin tahsil tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine ilişkin Kanuna göre hesaplanacak faiziyle birlikte iadesine hükmedilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Gelir İdaresi Başkanlığınca anılan Bakanlar Kurulu kararının uygulamasına ilişkin olarak Türkiye Odalar Borsalar Birliğine yazılan bilgi mahiyetinde yazıda, dağıtıcı firmalar tarafından LPG'nin başka bir dağıtıcıya tesliminde genel katma değer vergisi oranının uygulanması gerektiğinin belirtildiği göz önüne alındığında yapılan tahakkukun hukuka uygun olduğu, yargıya intikal eden vergilendirme işlemlerinde idarece kanuni gecikme faizinin ödenmesinin ancak kararın idareye tebliğinden itibaren infazın gecikmesi durumunda mümkün olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile Vergi Dava Dairesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge İdare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 25/05/2021 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.