Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/11734 Esas 2019/9355 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/11734
Karar No: 2019/9355
Karar Tarihi: 22.04.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/11734 Esas 2019/9355 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2016/11734 E.  ,  2019/9355 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ:Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ: ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
    Y A R G I T A Y K A R A R I
    Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, müvekkilinin 11.11.2009- 26.08.2013 tarihleri arasında davalıya ait ... Lokanta İşletmesinde çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
    Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili, davacının servis elemanı olarak çalıştığını, çalışma şartlarında anlaşamadıklarını, iş sözleşmesinin sona erdirilmesine karar verildiğini, davacı iddia ve taleplerinin yerinde bulunmadığını beyanla davanın reddini istemiştir.
    Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece, yapılan yargılama sonucu yazılı gerekçe ile kısmen kabul kararı verilmiştir.
    Temyiz:
    Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Hizmet süresi yönünden uyuşmazlık bulunmaktadır.Somut olayda; davacı, davalı işyerinde 11.11.2009- 26.08.2013 tarihleri arasında çalıştığını iddia etmiştir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkşi raporu doğrultusunda davalı işveren nezdinde 21.04.2010- 25.11.2011 tarihleri arası ve 20.04.2012- 15.11.2012 tarihleri arasında çalıştığı kabul edilerek yapılan hesaplama hüküm altına alınmıştır. Davacının 11.11.2009- 31.03.2010 ve 16.11.2012- 26.08.2013 tarihleri arasında çalıştığı işyerinin fesih tarihinde davalı işveren ile arasındaki ilişki ve organik bağ olup olmadığı Mahkemece yeterince araştırılmamıştır. Davalı tanığı olarak dinlenen ...; “ ben 2010 yılında çalışmaya başladım. Davacı 2009 yılında davalı işyerinde garson olarak çalışıyordu.” dedi. Diğer davalı tanığı ... ise davacı ve işyeri ile ilgili olarak “….abisi ile birlikte iş kurduğu için ayrılmıştı, sonradan bir sene sonra tahminen yeniden işe girmek istedi. Bizim de personel ihtiyacımız vardı. İşe aldık. İşe girdikten 8-9 ay sonra benim çalıştığım merkez şubemizden ayrılıp yeni açılan çarşıdaki ikinci şubeye geçti” şeklinde beyanda bulunmuştur. Her üç işveren ile ilgili ticaret sicil kayıtları Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtları getirtilmeli, ortakları ve faaliyet alanları belirlenmeli, dava dışı işveren ..., ... ile davalı işveren arasındaki ilişki tespit olunmalıdır. Bu durum neticesinde davacının çalışma süresi ve sorumluluklar değerlendirilmelidir. Mahkemece eksik incelemeyle karar verilmesi hatalı olup kararın bu yönden bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.










    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.