Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/7948 Esas 2014/8733 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı bakanlık vekili ile davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Davacı vekili, davalıların işleten ve sürücüsü oldukları araçların sebebiyet verdiği trafik kazasında karşı araç içinde yolcu olarak bulunan davacının yaralandığını ileri sürerek, 2.500,00 TL. iş göremezlikten kaynaklanan maddi tazminat ile 7.500,00 TL. manevi tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faiziyle davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Hazine vekili ile davalılar Kamuran ve ... vekili, davanın reddini savunmuş, davalı ..."ın yargılama sırasında vefat ettiği anlaşıldığından mirasçıları davaya dahil edilmiştir.
Mahkemece, toplanan delillere göre, maddi tazminat talebinin taleple bağlı kalınarak toplam 2.500,00 TL. yönünden kısmen kabulüne, manevi tazminat talebinin toplam 2.500,00 TL. yönünden kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı bakanlık vekili ile davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-)Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle, ceza yargılaması sırasında alınan ve kesinleşen bilirkişi raporundaki kusur dağılımının oluşa ve dosya içeriğine uygun bulunması sebebiyle mahkemece benimsenmesinde ve uzman bilirkişice düzenlenen tazminata ilişkin raporun hükme esas alınmasında, ayrıca manevi tazminatın takdirinde B.K.nun 47.maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde hüküm kurulmuş olmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde
görülmeyen tüm temyiz itirazlarının, davacı vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-)Dava trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Dava dilekçesinde talep edilen tazminat kalemleri yönünden olay tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine karar verilmesi talep edilmiş olup, somut olayda, zarara neden olan davalıların haksız fiil tarihinden itibaren faizle sorumlu olacağı açık olmasına karşın, mahkemece davacının faiz talebi hakkında bir karar verilmemiş olması usul ve yasaya aykırıdır.
Ne var ki, bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 6100 Sayılı H.M.K.nun geçici 3/2.maddesi delaletiyle, HUMK.nun 438/7.maddesi uyarınca, hükmün düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının, davacı vekilinin ise sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının kabulüyle, hüküm fıkrasının (1) nolu bendinin 1.ve 2.paragrafları ile hüküm fıkrasının (2) nolu bendinin 1.ve 2.paragraflarının sonuna “hükmedilen tazminata 13.6.1999 olay tarihinden itibaren değişen oranlarda yasal faiz işletilmesine” ibaresinin yazılmasına ve hükmün davacı yararına bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 49,80 TL fazla alınan temyiz peşin harcın temyiz eden davacıya geri verilmesine, 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalı Mili Savunma Bakanlığı"ndan harç alınmamasına 2.6.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.