Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/2874 Esas 2019/4176 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/2874
Karar No: 2019/4176
Karar Tarihi: 10.10.2019

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/2874 Esas 2019/4176 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Belediye ile davalı şirket arasındaki hizmet sözleşmesi kapsamında çalışan dava dışı işçinin, müvekkil aleyhine açtığı dava sonucu ödemiş olduğu yargılama gideri ve ücreti vekalet alacaklarının davalı şirket tarafından ödenmesi gerektiğine hükmedilmiş ve davalı şirketin tüm tazminattan sorumlu tutulmasına karar verilmiştir. Ancak davalı şirketin savunma hakkı kısıtlandığından, kararın kanun yararına bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararda, HMK'nin 27. maddesi de vurgulanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- HMK'nin 27. maddesi

23. Hukuk Dairesi 2019/2874 E. , 2019/4176 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Kanun Yararına Temyiz Bürosu

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde kanun yararına bozla talep eden davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili belediye ile davalı şirketle arasında hizmet alım sözleşmesi imzalandığını, dava dışı işçi ... tarafından müvekkil aleyhine iş mahkemesinde dava açıldığını, davanın kabulüne karar verildiğini, dava dışı işçi tarafından yargılama gideri ve ücreti vekalet alacaklarının icra takibine konulduğunu, müvekkil tarafından 2.986,43 TL ödendiğini, dava dışı işçinin davalı şirket çalışanı olduğunu, davalı şirketin bu bedelden sorumlu olduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin haklarının saklı kalması kaydıyla 2.986,43 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı şirketten tahsilini, talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, taraflar arasındaki hizmet sözleşmesi ve ekindeki şartnamelerde işe iade davaları sonucunda ödenecek yargılama giderleri ile ilgili hüküm bulunmadığı, iş kanunu gereği asıl işverenin alt işverenle birlikte sorumlu olduğunu, ödenmesi gereken miktarın iş mahkemesi ilamında belli olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre dava dışı işçinin davalılar ile davacı arasında yapılan sözleşme kapsamında davalı tarafından alt işveren olarak çalıştırıldığı, dava konusu bedelin yargılama gideri ve ücreti vekalet olduğu, taraflar arasında akdedilen sözleşme kapsamında anılan bedelden davalı şirketin sorumlu olduğu anlaşılmakla davanın kabulüne kesin olarak karar verilmiş olup, davalı vekili 27.07.2018 tarihinde Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğüne başvurarak kanun yararına temyiz talebinde bulunulmuştur.
Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğünün 05.07.2019 tarihli yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından mahkeme kararının kanun yararına bozulması talep edilmiştir.
Mahkemece davalı şirketin tazminatın tamamından sorumlu tutulması doğru ise de bilirkişi raporu davalıya tebliğ edilmediğinden HMK 27. maddesi gereğince savunma hakkı kısıtlanmış olup hükmün bu nedenle kanun yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına temyiz talebinin kabulü ile Adana 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 19.06.2018 tarihli ve 2017/333 E. 2018/441 K. sayılı kararının sonuca etkili olmamak üzere kanun yararına BOZULMASINA, peşin alınan harçların istek halinde iadelerine, gereği yapılmak üzere kararın bir örneği ile dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine 10.10.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.