Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/3152 Esas 2019/6706 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hüküm, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmiş ise de bu durumun infaz aşamasında da dikkate alınabileceği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak ,
1) Sanık hakkında gerçekleştirdiği görevi yaptırmamak için direnme eylemi nedeni ile TCK 265/1, 3, 4, 43, 62 maddelerinin uygulanması sırasında sonuç cezanın 1 yıl 13 ay hapis cezası yerine 2 yıl 1 ay hapis cezası olarak fazla hesaplanması,
2) Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden “sanıklardan eşit olarak” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 326/2 maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ..."ın temyiz iddiaları yerinde görülmüş ise de, bu aykırılıklar yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca, hüküm kısmında sonuç cezanın “2 yıl 1 ay hapis ” yerine “1 yıl 13 ay hapis” yazılıp, yargılama giderine ilişkin kısım çıkartılarak yerine “sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmalarına” ibaresinin eklenmesi suretiyle tebliğnameye uygun olarak, HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA 03/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.