Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/13208 Esas 2020/1739 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13208
Karar No: 2020/1739
Karar Tarihi: 20.02.2020

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/13208 Esas 2020/1739 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık marka hakkına tecavüz suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, tayin edilen ceza miktarının eksik belirlenmesi, sanığın önceki suç kaydının göz önünde bulundurulmaması ve adli para cezasının hesaplanmasında hatalar yapıldığı için karar temyiz edilmiştir. Yapılan incelemede, suç ve karar tarihlerinde yürürlükte olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesi, 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişen Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğuna engel teşkil etmeyeceği için, uzlaştırmanın öncelikle uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur ve davaya yeniden bakılması gerekmektedir. 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişen CMK'nin 253. ve 254. maddeleri, özel etkin pişmanlık hükümlerinin kaldırılmasını ve uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda öncelikle uygulanmasını düzenler.

19. Ceza Dairesi 2016/13208 E. , 2020/1739 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1- Sanığa ait iş yerinde aynı gün yapılan aramada farklı firmalar adına tescilli markaların taklidi olan ürünlerin ele geçirilmesi karşısında, tayin olunan cezanın TCK"nin 43/2. maddesi gereğince artırılmaması suretiyle eksik ceza tayini,
2- Sanığın adli sicil kaydında yer alan Antalya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/568 Esas ve 2011/119 sayılı hükmünün tekerürre esas olduğunun gözetilmemesi ve 3 aydan fazla süreli kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyeti bulunan sanık hakkında TCK’nin 51. Madde hükümlerine aykırı olarak erteleme hükümlerinin uygulanması,
3- Adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK’nin 52/2. maddesi yerine TCK’nin 50 ve 52. maddeleri yazılması suretiyle CMK’nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ile O Yer Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 20.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.