Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6209 Esas 2019/12678 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/6209
Karar No: 2019/12678

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6209 Esas 2019/12678 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasına ilişkin olarak verilen kararı değerlendirmiştir. Davacı kadın, kusur belirtilmesi, tazminatlar ve nafakaların miktarının tespiti ile yoksulluk nafakası talebinin reddi için dava açmıştır. Davalı erkek ise kadının davasının kabul edilmesi, kusur belirtilmesi, tazminatlar, nafakalar ve velayet konularında temyize başvurmuştur. Mahkeme, davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminatın yetersiz olduğunu ve daha uygun bir miktar belirlemesi gerektiğine hükmetmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinin hükümleri de dikkate alınarak karar verilmesi gerektiğine vurgu yapılmıştır. Karar bozulmuş ve dosya ilgili bölge adliye mahkemesine gönderilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleridir.

2. Hukuk Dairesi 2019/6209 E. , 2019/12678 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakaların miktarı ile yoksulluk nafakası talebinin reddi yönünden; davalı erkek tarafından ise kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar, nafakalar ve velayet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 23.12.2019 (Pzt.)