MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 03/12/2013 ve 10/09/2014 günlerinde verilen dilekçeler ile haksız haciz nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; asıl ve birleşen davanın kısmen kabulüne dair verilen 07/10/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.2-Davalının manevi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:Dava, haksız haciz nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, asıl ve birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.Davacı vekili, müvekkili şirketin makine parçaları imalatı yaptığını, 12/04/2006 tarihinde ...Finansal Kiralama A.Ş."ye ait makinelerin bulunduğu depodan 3 adet tezgah satın aldığını, tezgahların daha önce ... Otomotiv LTD ŞTİ firmasınca kullanıldığından bahisle iş yerine hacze gelindiğini, faturaların ibrazı üzerine haciz yapılmadığını, ancak 08/09/2009 tarihinde yeniden hacze gelinerek bu üç adet tezgahtan torna tezgahı ile taşlama tezgahının muhafaza altına alınarak götürüldüğünü, diğer tezgahı sökecek ekipman olmadığından yediemin olarak bıraktıklarını, davalı alacaklının tezgahların leasingli olduğunu bildiği halde haciz işlemi yaptığını, istihkak davasının kabulüne karar verildiğini, ancak aradan 7 yıl geçtiğini, bir adet tezgahın bulunamadığından teslim alınamadığını, diğer iki tezgahın 7 yıl kullanılamadığını belirterek, müvekkili şirketin uğradığı maddi ve manevi zararın giderilmesini istemiştir.Davalı, davacının istihkak davası sürerken makinelerin yediemin olarak kendisine teslimini talep edebilecekken, dava sürecinde makineleri kullanamadıklarından bahisle tazminat talep etmelerinin iyiniyet ilkesine aykırı olduğunu, dava konusu tezgahlara ilişkin olarak yaptıkları işlerin ve bu işlerden kazandıkları paraların resmi defter ve belgelerle ispat külfetinin davacı tarafa ait olduğunu belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.Mahkemece, alınan bilirkişi raporunda tespit edilen miktar üzerinden bakım ve tamir masrafları ile yıpranma payının da hesaba katılarak %25 takdiri indirim yapılmasının hakkaniyete uygun olacağı gerekçesiyle asıl ve birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Dosya kapsamından, davacı şirket tarafından davalı ve dava dışı ...Otomotiv Kalıp Müh. LTD ŞTİ’ye karşı açılan istihkak davasında yapılan yargılama sonucunda davanın kabulü ile davacı yararına % 15 kötüniyet tazminatına hükmedildiği, Yargıtay 17. Hukuk Dairesinin 2013/424 esas 2013/2260 karar sayılı ilamında sadece finansal kiralama sözleşmesinin varlığından haberdar olmanın ve yasal bir hakkın kullanılması kapsamında istihkak iddiasına karşı çıkmanın kötüniyet olarak değerlendirilmemesi gerektiği belirtilerek “...%15’i oranında tazminatın davalı alacaklıdan alınarak davacıya ödenmesine” ibaresinin çıkartılarak yerine “İİK’nin 97/15. maddesindeki yasal koşullar oluşmadığından tazminata hükmedilmesine yer olmadığına“ ibaresinin yazılmasına, hükmün bu şekli ile düzeltilerek onanmasına karar verildiği anlaşılmaktadır. Şu durumda davalının haciz işleminde kötü niyet ve ağır kusuru bulunmadığından manevi tazminatın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
3-Davalının maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarına gelince:
Dosyanın incelenmesinde, davacının haczedilen dava konusu tezgahları 7 yıl kullanamadığını belirterek, buna istinaden gelir kaybı talebinde bulunmasının hayatın olağan akışına ve iş yerinin çalışma şartlarına uygun olmadığı anlaşılmaktadır. Davacının makul sürede dava konusu tezgahların yerine yenisini alıp faaliyetini sürdürmesi mümkündür. O halde bu tezgahları ne kadar sürede yeniden edinebileceği ve faaliyete geçirebileceği belirlenerek bilirkişiden bu yönde alınacak rapor doğrultusunda haciz tarihi ile yeniden edindiği tezgahları faaliyete geçireceği tarih arasındaki kazanç kaybının davacının o tarihteki iş yeri kapasitesi, vergi durumu da araştırılarak maddi tazminat isteminin kabulü yerine 7 yıllık süre üzerinden hesaplattırılan miktara hükmedilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) ve (3) no"lu bentlerde açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 19/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.