Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/103 Esas 2020/7933 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/103
Karar No: 2020/7933
Karar Tarihi: 25.12.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/103 Esas 2020/7933 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından eski hale getirme istemiyle temyiz talebinde bulunulması halinde, inceleme mercii Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğuna karar verildi. Sanık adına yurtdışında çıkarılan tebligatın geçersiz olduğu belirtildi. Yapılan incelemede, sanığa yüklenen resmi belgede sahtecilik suçunun zamanaşımı gerçekleştiği, bu nedenle kamu davasının düşürülmesine karar verildi. Kararda 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nin 311. ve 321. maddeleri, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. ve 21/1. maddeleri, 6099 sayılı Kanun, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddeleri, 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi gibi kanun maddeleri yer almaktadır.

11. Ceza Dairesi 2020/103 E. , 2020/7933 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde bulunulması halinde, inceleme mercii Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğundan, temyiz talebinin kabulü yönündeki mahkemenin 15.09.2015 tarihli ek kararının, hukuken geçersiz olması nedeniyle kaldırılarak, gerekçeli kararın tebliğ edildiği tarihte resmi görevli olarak yurtdışında bulunduğu anlaşılan sanık adına çıkarılan tebligat Tebligat Yasasının 27. maddesi hükmü nedeniyle geçersiz olduğundan, temyizin süresinde olduğu kabul edilip eski hale getirme ve temyiz isteminin kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesindeki "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü ile 6099 sayılı Kanun"la yapılan değişiklik sonucunda aynı maddeye eklenen "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen kararın sanığın dosyada bilinen en son adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre tebliğ edilmesi gerekirken, doğrudan MERNİS adresine yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğu anlaşılmakla, 15.09.2015 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen resmi belgede sahtecilik suçunun Kanun’daki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE, 25.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.