Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6472 Esas 2019/12671 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/6472
Karar No: 2019/12671

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6472 Esas 2019/12671 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma davası hükümü, davalı kadın tarafından reddedilen yoksulluk nafakası ile tazminatların miktarları yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarını yersiz bulduktan sonra, tarafların ekonomik ve sosyal durumları ile boşanmaya yol açan kusur derecelerini dikkate alarak takdir edilen maddi ve manevi tazminatların az olduğunu belirtmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararın yukarıda belirtilen sebeple bozulmasına karar verilmiş, diğer bölümler ise onanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri şöyledir: Türk Medeni Kanunu m. 174/1 ve 174/2, Türk Borçlar Kanunu m. 50 ve 51.

2. Hukuk Dairesi 2019/6472 E. , 2019/12671 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından, reddedilen yoksulluk nafakası ile tazminatların miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.23.12.2019 (Pzt.)