Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11748 Esas 2019/6499 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11748
Karar No: 2019/6499
Karar Tarihi: 27.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11748 Esas 2019/6499 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, yerel mahkemenin verdiği mahkumiyet kararını değerlendirmiş ve bazı eksiklikler bulmuştur. Bunlar arasında, suç tarihinin eksik olarak yazılması, katılanın zeka durumuna ilişkin yeterli rapor alınmadan karar verilmesi, sanığın adli sicil kaydındaki mahkumiyet kararının tekerrüre esas alınamayacağı gibi nedenler yer almaktadır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu eksiklikler nedeniyle karar bozulmuş ve netice ceza ve tekerrüre esas alınacak ceza miktarı yönünden TCK'nin 58. maddesinin uygulanması gerektiği ifade edilmiştir.
Kullanılan Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/3-b maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 321 ve 326/son maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinde yapılan iptallerle ilgili kararı.

3. Ceza Dairesi 2018/11748 E. , 2019/6499 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) 18.07.2012 olan suç tarihinin karar başlığında yalnızca 2012 şeklinde eksik gösterilmesi,
2) Katılan hakkında dosyaya ibraz edilen 12.12.2011 tarihli özel raporda, sınır zeka teşhisi konulduğu dikkate alınarak, katılanın 5237 sayılı TCK"nin 86/3-b maddesi kapsamında beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda olup olmadığına dair adli rapor alınarak sonucuna göre, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/3-b maddesinin uygulanma koşullarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
3) Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen Ankara 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.04.2010 tarih ve 2007/500 Esas - 2010/514 sayılı mahkumiyet kararının temyiz edilmeden kesinleştiği, sanığın talebi üzerine usulsüz tebliğ nedeniyle ek kararla infazının durdurulduğu ve dosyanın Yargıtay"a gönderildiği, söz konusu kararın suç tarihinden sonra 07.05.2015 tarihinde onanarak kesinleşmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydına konu diğer ilamların tekerrüre esas alınıp alınamayacağı değerlendirilerek sonucuna göre sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, netice ceza ve tekerrüre esas alınacak ceza miktarı yönünden CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 27.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.