Hırsızlık suçundan sanık M. C.."nın 5237 sayılı TCK"nun 141/1, 31/2, 50/1-3 ve 52/2-4. maddeleri uyarınca 3.600 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına ve taksitlendirmeye ilişkin, İzmir 4. Çocuk Mahkemesince verilen 16.07.2008 gün ve 15-488 sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 13. Ceza Dairesince 27.02.2012 gün ve 8702-4323 sayı ile;
"Sanığın suçu işlediğine ilişkin tanığın sonradan geri aldığı soruşturma aşamasındaki suç atma niteliğinde kalan anlatımı karşısında gerekli araştırma yapıldıktan sonra kanıtların bir bütün halinde değerlendirilerek sonucuna göre hukuki durumunun takdiri gerekirken, eksik inceleme ile mahkûmiyetine karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
İzmir 4. Çocuk Mahkemesi ise 03.07.2012 gün ve 462-588 sayı ile direnerek sanığın ilk hükümde olduğu gibi cezalandırılmasına karar vermiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.02.2013 gün ve 241956 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; hırsızlık suçundan sanık hakkında eksik araştırma ile mahkumiyet hükmü kurulup kurulmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yakalama tutanağına göre; şikâyetçinin mezarlığı temizlediği esnada, mezarın yanına koymuş olduğu çantasını, onaltı onyedi yaşlarında, siyah giysili bir şahsın alıp kaçtığı, mezarı temizlemede kendisine yardım eden çocuğun koşarak şahsı yakalamaya çalıştığı, ancak yakalayamadığı, şahsı mahalleden tanıdığını söylemesi üzerine eşkâl ve ismi doğrultusunda yapılan araştırma sonucunda sanığın yakalandığı,
Şikâyetçinin kollukta; olay günü öğlen saatlerinde mezarlığa gittiğini, çiçek diktiği sırada cüzdanını mezarın yanına bıraktığını, bir süre sonra baktığında yerinde bulunmadığını fark ettiğini, mezarlığın kalabalık olduğunu, o nedenle kimin aldığını göremediğini,
Duruşmada ise; esmer tenli, kısa boylu, on iki yaşlarında bir çocuğun çantasını aldığını, kaçarken kendisine döndüğünü, çocuktan çantayı bırakmasını istediğini, çevreden çocuğun isminin A.... olduğunu söylediklerini, polislerin çocuğu tanıdıklarını, sürekli bunu yaptığını söylediklerini, sanıktan şikâyetçi olduğunu belirttiği,
Tanığın kollukta; olay günü öğlen saatlerinde kabristana gelenlerin mezarlarını düzenleyip çiçek diktiğini, şikâyetçinin çantasını mezarın üzerine koyduğunu, biraz sonra bağırarak çantasının koşturan çocuk tarafından çalındığını söylediğini, kaçan kişinin önceden tanıdığı sanık olduğunu fark ettiğini, peşinden koştuğunu ancak yakalayamadığını, olay yerine gelen polislere çantayı alan kişinin sanık olduğunu söylediğini,
Sanığın da hazır bulunduğu duruşmada ise; olay tarihinde mezarlıkta şikâyetçi ile birlikte çiçek diktiğini, şikâyetçinin çantasını mezarın üzerine bıraktığını, simasını sanığa benzettiği birinin çantayı alıp kaçtığını, bu kişinin sanık olduğunu zannettiğini, sanığı görünce çantayı çalan kişinin daha uzun boylu olduğunu düşündüğünü, sanık ve ailesinden özür dilediğini beyan ettiği,
Sanığın soruşturma aşamasında; olay günü öğlen saatlerinde amcasının mezarına gittiğini, mezarlıktan çıktıktan sonra pazara kurbanlık bakmaya, daha sonra ağabeyinin yanına gittiğini, bu sırada polislerin gelip cüzdan çaldığını söylediklerini, cüzdan çalmadığını,
Duruşmada ise; olay günü öğlen saatlerinde amcasının mezarına, daha sonra mezarlığın yanında adak kurban kesen babasının yanına gittiğini, babasını göremeyince eve döndüğünü, evde kimseyi bulamayınca parka ağabeyinin yanına gittiğini, polislerin gelip kendisini yakaladıklarını, şikâyetçinin çantasını çalmadığını, tanığın çalan kişiyi uzaktan kendisine benzettiğini söylediğini, şikâyetçinin daha sonra özür dilediğini, suçlamayı kabul etmediğini savunduğu,
Anlaşılmaktadır.
Ceza muhakemesinin amacı, usul kurallarının öngördüğü ilkeler doğrultusunda, somut gerçeğin her türlü şüpheden uzak bir biçimde kesin olarak ortaya çıkarılmasıdır. Gerek 1412 sayılı CMUK, gerekse 5271 sayılı CMK, adil, etkin ve hukuka uygun bir yargılama yapılması suretiyle maddi gerçeğe ulaşmayı amaç edinmiştir. Bu nedenle ulaşılma imkanı bulunan bütün delillerin ele alınıp değerlendirilmesi gerekmektedir. Diğer bir deyişle adaletin tam olarak gerçekleşmesi için, maddi gerçeğe ulaşma amacına hizmet edilebilecek tüm yasal delillerin toplanması ve tartışılması zorunludur.
Somut olay bu açıklamalar ışığında değerlendirildiğinde;
Şikayetçinin kolluğa yaptığı ilk müracaatında çantasını çalan kişinin eşkaline yer vermesi, kovuşturma aşamasında talimatla alınan beyanında bu kişiyle göz göze geldiğini belirtmesi, tanığın soruşturma aşamasında fiili gerçekleştiren kişinin mahalleden tanıdığı sanık olduğunu söylemesi, sanığın hazır bulunduğu celsede ise bu ifadesinden dönmesi karşısında, şikayetçi ile sanığın yüzleştirilerek sonucuna göre hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile hüküm kurulması isabetsizdir.
Bu itibarla, yerel mahkemece eksik araştırmaya dayalı olarak verilen direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan on Genel Kurul Üyesi; "yerel mahkeme direnme hükmünün onanması gerektiği" görüşüyle karşı oy kullanmışlardır.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- İzmir 4. Çocuk Mahkemesinin 03.07.2012 gün ve 462-588 sayılı direnme hükmünün eksik araştırmaya dayalı olarak mahkumiyet kararı verilmesi isabetsizliğinden BOZULMASINA,
2- Dosyanın, mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.12.2013 tarihinde yapılan müzakerede oyçokluğuyla karar verildi.
