Mahkemesi :Fethiye 1. Asliye Hukuk(İş) Mahkemesi
Tarihi :31.10.2013
No :2010/420-2013/1151

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerekçelere göre davalı vekilinin tüm davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-5510 sayılı Yasanın 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 21. maddesinde iş kazası ve meslek hastalığı, hastalık bakımından işverenin ve üçüncü kişinin sorumluluğu konusunda yeni düzenleme getirilmiş ise de, anılan kanunda söz konusu düzenlemenin yürürlüğü öncesinde gerçekleşen olaylardan kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir hüküm bulunmadığı ve genel olarak Kanunların geriye yürümemesi kuralı karşısında, davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 26. maddesidir.
Anılan maddedeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile 26. maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonrasında, Kurumun rücu hakkının, yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, ilk peşin değerli gelirler ile harcama ve ödemelerin; tazmin sorumlularının kusuruna isabet eden miktarıyla sınırlı kısmına hükmedilmesi gerekirken, Mahkemece, eldeki dosyada, gerçek zarar tavan hesabı yapan bilirkişi raporu alınması isabetsiz ise de, sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3- Hak sahibi tazminat dosyasında alınan kusur raporunun oluşa uygun olduğu Dairemizce de yerinde görülmüş olup, davacı Kurum tarafından ödenen geçici iş göremezlik ödeneği miktarlarının kurum kayıtları ile sabit olması ve bu bağlamda davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken davanın kısmen kabulüne karar verilmesi ve davacı kurum aleyhine yargılama giderlerine hükmedilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438.maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: 1- Hükmün birinci paragrafındaki “kısmen” kelimesinin silinerek hükümden çıkarılmasına,
2- Hükmün 1. bendinin ikinci paragrafındaki “1785,12” ibaresinin silinerek yerine “1977,60” ibaresinin yazılmasına,
3- Hükmün 2. bendindeki “591,45” ibaresinin silinerek yerine “604,60” ibaresinin yazılmasına,
4- Hükmün 3. bendindeki “1039,00” ibaresinin silinerek yerine “1062,07” ibaresinin yazılmasına,
5- Hükmün 4. bendinin silinerek hükümden çıkarılmasına,
6- Hükmün 5. bendindeki “yargılama giderinden kabul edilen miktara göre hesaplanan 228,51 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, geri kalan kısmın davacı üzerinde bırakılmasına,” ibaresinin silinerek yerine “yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine” yazılmasına,
7- Hükmün 7. bendindeki “yargılama giderinden reddedilen miktara göre hesaplanan 1,04 TL"sinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, geri kalan kısmın davalı üzerinde bırakılmasına” ibaresinin silinerek yerine “yargılama giderinin davalı üzerinde bırakılmasına” yazılmasına hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 15.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.