MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 21. Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 23/06/2016 gün ve 2005/324 - 2016/232 sayılı kararı onayan Daire"nin 24/04/2017 gün ve 2016/14191 - 2017/2363 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ..."ın 08/07/2004 tarihinde Adapazarı Ekspres treninden Kızıltoprak İstasyonu civarında hareket halinde iken kapıların hatalı bir şekilde açılması sonucu düştüğünü ve yaralandığını, ömür boyu sakat kaldığını, düşme sebebinin eski ve yenilenmeyen bozuk tren kapı donanımı ve kapıların durulmaması gereken istasyonda durması olduğunu, müvekkilinin düşmesi sonrasında beyin travması sebebiyle hayati tehlike altında bitkisel yaşam sürdürdüğünü, tedavilerin devam ettiğini, bir odun kömür deposunda 400,00 TL net ücretle çalıştığını, akıl sağlığı ve vücudunda kalıcı hasarların bulunduğunu, muhtemel masraflarının da bulunduğunu, davalının sorumlu olduğunu belirterek davacı ... için fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.000,00 TL maddi, 40.000,00 TL manevi tazminat ve davacı ... için 10.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 10/04/2019 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Dava, davacı ... bakımından yolcu taşıma sözleşmesinin kötü ifasından kaynaklanan zarara dayalı tazminat davası iken, anılan davacının babası olan diğer davacı ... bakımından ise davacı ...’nın olay sonucu ömür boyu sakat kalmasından dolayı duyulan manevi ızdırabın giderilmesine yönelik manevi tazminat davası niteliğindedir.
Mahkemece, davalı yanın zamanaşımı itirazı davalı ... bakımından da reddedilerek davanın esasına girilmiş, anılan davacının manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay ve dava tarihi itibariyle uygulanması gereken 818 sayılı BK’nın 46 ve 47. maddesindeki cismani zarar kavramına ruhsal bütünlüğün ihlali de dahildir. Bir kimsenin cismani zarara uğraması sonucu onun çok yakınlarının, haksız eylem nedeniyle hukuken korunan sağlık bütünlüğünün ağır biçimde haleldar olduğu durumlar nedeniyle, BK’nun 47. maddesi uyarınca manevi tazminat istenebilirse de, söz konusu manevi zararın yansıma yoluyla değil doğrudan doğruya zarar niteliğinde bulunduğu açıktır (bkz. HGK’nun 26.4.1995 gün ve 11-122/430 sayılı kararı). Görülen zararın, BK’nun 49. maddesindeki kişilik hakları üzerinde oluşmuş olması halinde de zararın doğrudanlığına yönelik niteliğinde bir değişiklik olmayacaktır. Bu durumda dava zamanaşımı bakımından, cismani zarara uğrayan davacı ... ile davalı işletme arasında varlığı kabul edilen taşıma sözleşmesinin bu davada nazara alınması, giderek 6762 sayılı TTK’nın 767/5. maddesi delaletiyle BK’nın 125. maddesine göre hesaplanması mümkün değildir.
Bir diğer yandan manevi tazminat davalarının “peşinen tazmin” ilkesine dayalı olmaları, davacı ...’ın kişilik değerlerindeki aşınmanın, bir başka deyimle ortaya çıkan zararın zaman içerisinde devam edecek olmasının bu nevi davalarda nazara alınabilir nitelikte olmaması nedeniyle zamanaşımı süresinin işlemeyeceğini kabul etmek de olanaklı değildir.
O halde, bu ve bunun gibi davalarda, dava zamanaşımı, 8181 sayılı BK’nın 60/1. maddesi uyarınca kural olarak bir yıldır. Bu nedenlerle, davalının bu yöne ilişkin karar düzeltme itirazının kabulü ile davacı ... bakımından zamanaşımı nedeniyle davanın reddine karar verilmek üzere yerel mahkeme kararının bozulması görüşünde bulunduğumuzdan çoğunluk görüşüne katılamıyoruz.