Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 50/6. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 21:15 sıralarında, sürücü belgesi bulunmayan sanık ..."ın sevk ve idaresindeki kamyonet ile yanında babası tanık ..."da bulunduğu sırada sanayi istikametinden gelerek sanayi kavşağından Bingöl istikameti karayoluna çıktığı ve kavşaktan anayola çıkarken bölünmüş anayoldan gelen araç trafiğini kontrol etmeden dönüş yaptığı sırada, aracının arka kısmının katılan sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki aracın ön kısmına çarpması sonucu, katılan sürücü ..."ın basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde, aynı araçta yolcu olarak bulunan katılan ..."in ise hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandıkları olayda; sanığın kazanın meydana gelmesinde asli kusurlu olduğu anlaşılarak yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte ayrıca TCK"nın 50/6. maddesinin de uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın aracı kendisinin değil babasının kullandığına, eksik incelemeye, mahkumiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 07.07.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.