Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12309 Esas 2021/5614 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12309
Karar No: 2021/5614
Karar Tarihi: 07.07.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12309 Esas 2021/5614 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, sürücü belgesi bulunmayan kamyoneti ile seyir halindeyken bölünmüş anayoldan gelen araç trafiğini kontrol etmeden dönüş yaptığı sırada başka bir araca çarptı. Kazada, araçta bulunan bir yolcu hayati tehlike geçirdi. Mahkeme, sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verdi ve TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 50/6. maddelerini uyguladı. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına işaret edilerek, sanığın hüküm gereği ödenmesi gereken adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Dosyadaki deliller, mahkemenin kovuşturma sonucu oluşan kanaati ve takdiri dikkate alınarak, sanığın babasının kullandığı kamyonet ile gerçekleşen kazada asli kusurlu olduğuna hükmedildi. Mahkumiyet kararı temyiz edilerek incelenen dosya kapsamına göre, itirazların reddiyle hüküm isteme uygun olarak onandı.
TCK'nın uygulanan maddeleri şunlardır:
- 89/4: Taksirle yaralama suçu
- 62/1: Adli para cezasının İnfazı
- 50/1-a: Kusur bağlayıcı sebepler
- 52/2-4: Ceza indirimindeki etkenler
- 50/6: Kusur oranı tayini

12. Ceza Dairesi 2019/12309 E. , 2021/5614 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 50/6. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 21:15 sıralarında, sürücü belgesi bulunmayan sanık ..."ın sevk ve idaresindeki kamyonet ile yanında babası tanık ..."da bulunduğu sırada sanayi istikametinden gelerek sanayi kavşağından Bingöl istikameti karayoluna çıktığı ve kavşaktan anayola çıkarken bölünmüş anayoldan gelen araç trafiğini kontrol etmeden dönüş yaptığı sırada, aracının arka kısmının katılan sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki aracın ön kısmına çarpması sonucu, katılan sürücü ..."ın basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde, aynı araçta yolcu olarak bulunan katılan ..."in ise hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandıkları olayda; sanığın kazanın meydana gelmesinde asli kusurlu olduğu anlaşılarak yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte ayrıca TCK"nın 50/6. maddesinin de uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın aracı kendisinin değil babasının kullandığına, eksik incelemeye, mahkumiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 07.07.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.