Mahkemesi : İstanbul Anadolu 7. İş Mahkemesi
Tarihi : 29.12.2011
No : 2010/226-2011/986

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Yokluğunda verilen hükme karşı davalı avukatı tarafından 23.05.2014 tarihinde temyiz yoluna başvurulduğu, kararın 8 günlük yasal süresinde temyiz edilmediği gerekçesiyle mahkemece 04.06.2014 tarihinde temyiz dilekçesinin reddedildiği, redde ilişkin ek karar 13.06.2014 günü kendisine tebliğ edilen davalı vekilinin 7 günlük yasal süresi içerisinde 14.06.2014 tarihinde bu kez ek karara yönelik olarak temyiz yoluna başvurduğu anlaşılmakla, Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-)Tüm dosya içeriğinden, davalıya 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümleri gereğince yöntemince duruşma gününü bildirir ve dava dilekçesini içerir davetiye tebliğ edilmediği, taraf oluşumu tamamlanmadan yargılamanın sona erdirildiği, gerekçeli kararın tebliğ işleminin de yöntemince yerine getirilmediği, dolayısıyla esasa ilişkin hükmün yasal süresinde temyiz edildiği anlaşıldığından temyiz dilekçesinin reddine ilişkin 04.06.2014 tarihli ek kararın BOZULMASINA, temyiz harcının isteği durumunda davalıya geri verilmesine;
2-) Davalı vekilinin davanın esasına yönelik temyiz itirazları yönünden;
1990 yılında gerçekleşen trafik-iş kazasında yaşamını yitiren sigortalının hak sahiplerine aynı yıl onaylanarak bağlanan ölüm gelirleri nedeniyle uğranılan Kurum zararının 506 sayılı Kanunun 26/1. maddesi gereğince davalı işverenden rücuan alınması için 19.02.2010 günü açılan davada temyiz dilekçesiyle birlikte zamanaşımı def’inde bulunulmuştur.
Bu tür rücu davaları yönünden 506 sayılı Kanunda zamanaşımına ilişkin herhangi bir düzenlemeye yer verilmemiş olup 818 sayılı Borçlar Kanununun 125. maddesinde, bu Kanunda başka suretle hüküm bulunmadığı takdirde her davanın 10 yıllık zamanaşımına tabi olduğu bildirilmiştir. Sigortalı ile işveren arasındaki hukuksal ilişki hizmet akdine dayandığından, işverence anılan sözleşmeye aykırı davranmak suretiyle sigortalı zarara uğratıldığından, 818 sayılı Kanunda ayrık bir hüküm bulunmadığından zamanaşımı konusunda işveren ve işveren vekili bakımından 125. maddede öngörülen 10 yıllık süre geçerlidir. Zamanaşımının başlangıcı, zararın ve zarar verenin Kurumun yetkili organınca öğrenildiği tarih olup zararı öğrenme olgusu, gelirler yönünden Kurumun yetkili organının onay günü, giderler için sarf ve ödeme tarihleri itibarıyla gerçekleşmekte, zararı gerçekleştirenin öğrenilmesi olgusunun ise her somut olayın özelliğine göre saptanması gerekmektedir.
Bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulduğunda, 10 yıllık zamanaşımı süresinin geçtiği belirgin bulunan davada mahkemece eksik inceleme ve araştırma sonucu, yöntemince taraf oluşumu gerçekleştirilip davalıya cevaplarını sunması için olanak tanınmadan istemin hüküm altına alınması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
S O N U Ç : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının isteği durumunda davalıya geri verilmesine, 15.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.