Konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - kasten yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17233 Esas 2020/13226 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/17233
Karar No: 2020/13226
Karar Tarihi: 18.11.2020

Konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - kasten yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17233 Esas 2020/13226 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasına temyiz istemi reddedildi. Konut dokunulmazlığını bozma ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyet hükümleri istem gibi onandı. Kararda 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde, TCK'nin 116/1. ve 119/1-c maddeleri, ve kanunun 53. maddesi nazara alındı. Kanun maddelerinin uygulanması infaz aşamasında gözetilebileceği belirtildi.
2. Ceza Dairesi         2020/17233 E.  ,  2020/13226 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme, kasten yaralama
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
    14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
    2-Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma ve kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
    Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm kurulurken TCK"nin 116/1. maddesi uyarınca belirlenen 6 ay hapis cezasından, aynı Kanun"un 119/1-c maddesi uyarınca bir kat artırım yapılırken 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilmesi, daha sonraki uygulamalar nedeniyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış; aynı kanunun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

    Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 18/11/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.








    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.