Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/3896 Esas 2019/4395 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/3896
Karar No: 2019/4395
Karar Tarihi: 17.06.2019

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/3896 Esas 2019/4395 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vergi mükellefiyeti nedeniyle Bağ-Kur sigortalılığının 20/12/1995 tarihinde başladığının ve vergide kayıtlı bulunduğu dönemde Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitine karar verilmesini istemiştir. İlk derece mahkemesi davanın reddine karar verdi. Davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurdu, ancak Bölge Adliye Mahkemesi istinaf başvurusunu esastan reddetti. Karar davacı vekili tarafından temyiz edildi. Temyiz isteği üzerine, dosyadaki kağıtlar okundu ve Bölge Adliye Mahkemesi kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı sonucuna varıldı. Bu nedenle, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları reddedilerek ilk derece mahkemesinin hükmünün onanmasına karar verildi.
Kararda geçen kanun maddeleri: Vergi Usul Kanunu, Sosyal Sigortalar Kanunu, İşsizlik Sigortası Kanunu, Temyiz Hakkı Kanunu.

21. Hukuk Dairesi 2018/3896 E. , 2019/4395 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi 34. Hukuk Dairesi

Davacı, 29/12/1995-22/12/2004 tarihleri arasındaki vergi mükellefiyeti nedeniyle, Bağ-Kur sigortalılığının 20/12/1995 tarihinde başladığının ve vergide kayıtlı bulunduğu dönemde Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmesi üzerine davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

KARAR

Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine, Bölge Adliye Mahkemesi kararında bir isabetsizlik bulunmadığından, davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 17/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.