MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret alacağı, fazla çalışma, hafta tatili, yıllık izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde kamyon şöförü olarak 20.07.2008-27.08.2011 tarihleri arasında çalıştığını, günde 13-14 saat çalışarak fazla mesai yaptığını, ancak ücretlerinin ödenmediğini beyanla kıdem tazminatı, ücret alacağı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının 26.08.2011 tarihinde sekiz arkadaşı ile birlikte işyerini terk ettiğini, davacının işten kendi isteği ile ayrıldığına ilişkin olarak yazılı belge de verdiğini, kıdem tazminatına hak kazanmadığını, davacının hak kazandığı fazla çalışma ücretlerinin ücret bordroları ile imza karşılığı davacıya ödendiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Karayolları Trafik Yönetmeliği"nin 98/A. maddesinde, "Ticari amaçla yük taşımacılığı yapan ve azami ağırlığı 3,5 tonu geçen araçların şoförleri ile ticari amaçla yolcu taşımacılığı yapan ve taşıma kapasitesi şoförü dahil 9 kişiyi geçen araçların şoförlerinin 24 saatlik herhangi bir süre içinde toplam olarak 9 saatten ve devamlı olarak 4,5 saatten fazla araç sürmelerinin yasak olduğu,” belirlenmiştir.
Somut olayda, davacının, şoför olarak çalıştığı sabittir. Davalı vekilince, takograf kayıtları sunulmamıştır. Anılan çalışmaların varlığı bakımından dosyada başkaca değerlendirmeye elverişli yazılı işyeri kaydı da bulunmamaktadır. Mahkemece, dinlenen tanık anlatımlarından, davacının işyerinde haftanın altı gününde 06.00-21.00 saatleri arasında iki saat ara dinlenme yaparak günde onüç saat çalıştığı ve böylelikle haftalık otuzüç saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Tüm dosya kapsamı, yapılan işin niteliği birlikte değerlendirildiğinde, şoför olan davacının Karayolları Trafik Yönetmeliği ile düzenlenen günlük en fazla dokuz saat fiilen araç kullanabileceği dikkate alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
3-Davacının hafta tatillerinde çalışıp çalışmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece davacının üç hafta tatilinde çalıştığının kabulü dosya içeriğine uygun ise de, hafta sonu çalışılan günlerde bu çalışmanın yedibuçuk saatinin fazla mesai eklenmeden hafta tatili alacağı adı altında hesaplanması gerekirken aksine düşünce ile hesaplama yapan bilirkişi raporuna dayanılarak karar verilmesi hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.