Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8649 Esas 2021/3787 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Zonguldak Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 2012/2498 Esas sayılı, 26.07.2012 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve defter ve belgeleri gizleme suçlarından da dava açıldığı, Mahkemece bu suçlardan bir hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, bu suçlar yönünden her zaman bir hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında Uzunmehmet Vergi Dairesi Müdürlüğü’nün 220 002 4713 vergi kimlik numaralı mükellefi olarak “2009 takvim yılında sahte fatura kullanma“ suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın aşamalarda alınan savunmalarında faturaların gerçek alışverişlere dayandığını beyan ederek suçlamaları kabul etmemesi, dosya içerisinde “2009 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçu yönünden tanzim edilmiş vergi suçu raporu ve eklerinin bulunmadığının anlaşılması ve bu itibarla sanığın suça konu faturaları hangi vergi türü/türlerinde kullandığının tespit edilememesi karşısında maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından;
1- 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçu yönünden tanzim edilen vergi suçu raporu ve eklerinin dosyaya getirtilmesi,
2- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b. maddesinde düzenlenen “sahte fatura kullanmak“ ile 359/a-2. maddesinde düzenlenen "muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge kullanma" suçlarının birbirinden farklı ve bağımsız suçlar olduğu, muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge kullanma suçunun oluşabilmesi için taraflar arasında gerçek bir mal veya hizmet alışverişinin bulunması, ancak alışveriş miktar veya mahiyetinin gerçekte olduğundan farklı gösterilmesinin gerektiği; somut olayda ise, sanığın farklı bir mükelleften gerçekleştirdiği gerçek alışlarını, sahte faturalarla belgelendirdiğinin iddia olunması sebebiyle, sanığın eyleminin 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b. maddesinde düzenlenen sahte belge kullanmak suçunu oluşturacağı gözetilmeksizin, suç vasfında yanılgıya düşülerek sanık hakkında VUK’nin 359/a-2. maddesi uyarınca mahkûmiyet hükmü kurulması,
3- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 19.04.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.