19. Ceza Dairesi Esas No: 2019/28742 Karar No: 2020/1682 Karar Tarihi: 19.02.2020
1632 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/28742 Esas 2020/1682 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında 1632 sayılı Kanuna Aykırılık suçundan mahkumiyet kararı verildiği belirtilen kararda, temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığı ve hükümde suçun sanık tarafından işlendiğine dair kanıtların bulunduğu ifade edilmiştir. Ancak kararda, adli para cezasına çevrilen hapis cezasının TCK'nin 50/1-a yerine 50. maddesi ve adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında taksit aralığının belirtilmemesi gibi nedenlerle kanuna aykırı olduğu belirtilerek hükmün bozulması gerektiği belirtilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nin 50/1-a ve 52/2,4. maddeleri, CMK'nin 232/6. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 322. maddesi.
19. Ceza Dairesi 2019/28742 E. , 2020/1682 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : 5. Zırhlı Tugay Komutanlığı Askeri Mah. (Kapatılan) SUÇ : 1632 Sayılı Kanuna Aykırılık HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, yapılan incelemede; Yükletilen suçun sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun’da öngörülen suç tipine uyduğu, anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır. Ancak, 1)Kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK"nin 50/1-a maddesi yerine TCK"nin 50. maddesinin gösterilmesi, yine gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK"nin 52/2. maddesinin gösterilmesi gerekirken TCK"nin 52. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK"nin 232/6. maddesine aykırı davranılması, 2)Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında taksit aralığının gösterilmemesi suretiyle TCK"nin 52. maddesine aykırı davranılması, 3)TCK"nin 52/4. maddesi gereğince ödenmeyen adli para cezasının infaz aşamasında hapis cezasına çevrilebileceğinin ihtarı ile yetinilmesi gerekirken adli para cezasının ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrilmesine karar verilmesi suretiyle infazda yetkinin kısıtlanması, Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, tebliğnameye kısmen uygun olarak, hükmün BOZULMASINA, bu aykırılık yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 322. maddesi uyarınca, hükmün 2. maddesinin 4. fıkrasında yer alan “50 ve 52’nci maddeleri” ibaresinin çıkartılıp yerine “50/1-a ve 52/2’nci maddeleri” ibaresinin eklenmesi, yine 2. maddesinin 5. fıkrasında yer alan “...10 eşit taksit halinde sanıktan tahsiline, taksitlerden birisinin süresinde ödenmemesi halinde geri kalan miktarın tamamının tek seferde sanıktan tahsil edilmesine ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine” cümlelerinin çıkartılıp yerine "...birer ay ara ile 10 eşit taksit halinde sanıktan tahsiline, taksitlerden birisinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edilebileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının infaz aşamasında Cumhuriyet Başsavcılığınca hapis cezasına çevrilebileceğinin ihtarına" cümleleri yazılması suretiyle, başkaca yönleri kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.