MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 21/01/2015 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Kanun"dan kaynaklanan rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/12/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Dosyanın incelenmesinde; gerekçeli karar ve davacı tarafın temyiz dilekçesinin davalı ... vasisi ..."a tebliğ edildiği, ancak 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1 maddesine aykırı olarak yapılan tebligatların geçerli olmadığı, bu nedenle yeniden tebligat yapılması gerektiği anlaşılmıştır.Ancak; davalı ..."ın Uyap sisteminde bulunan cezaevi kayıtlarına göre; dava ve karar tarihlerinde cezaevinden tahliye olduğu ve herhangi bir hükümlülüğü bulunmadığı görülmektedir. TMK 471. maddesi gereğince özgürlüğü bağlayıcı cezaya mahkumiyet sebebiyle kısıtlı bulunan kişi üzerindeki vesayet, hapis halinin sona ermesiyle kendiliğinden ortadan kalkar. Bu nedenle gerekçeli kararın ve davacı vekilinin temyiz dilekçesinin davalı vasisine tebliğ edilmesi usulsüzdür. Şu durumda; gerekçeli kararın ve davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, davalı asıla usulüne uygun tebliğ edilerek temyiz süresi beklenildikten sonra temyiz incelemesi yapılabilmesi için Yargıtay"a yeniden gönderilmek üzere dosyanın yerel mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda belirtilen şekilde işlem yapılıp eksiklikler tamamlandıktan sonra temyiz incelemesi yapılabilmesi için Yargıtay"a yeniden gönderilmek üzere dosyanın yerel mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE 14/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.