Rüşvet vermeye teşebbüs - görevi yaptırmamak için direnme - kamu görevlisine zincirleme biçimde hakaret - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2019/7109 Esas 2019/10584 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs, görevi yaptırmamak için direnme, kamu görevlisine zincirleme biçimde hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
CMK"nın 260/1. maddesine göre katılan sıfatını alabilecek surette rüşvet vermeye teşebbüs suçundan zarar görmüş olan Hazinenin kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve vekili tarafından 25/07/2019 tarihli dilekçeyle katılma talebinde bulunulması karşısında, 3628 sayılı Yasanın 18 ve CMK"nın 237/2. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak katılma talebinin KABULÜNE, Hazine vekilinin dilekçesinde hükmün onanmasını talep etmesi karşısında temyiz talebinin bulunmadığı nazara alınarak incelemenin sanığın temyiz itirazları ile sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık hakkında rüşvet vermeye teşebbüs ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın rüşveti düzenleyen 252. maddesinin 05/07/2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın 87. maddesi ile değişik 4. fıkrasında suç için özel teşebbüs hükmünün düzenlendiği ve suç tarihinin de yasa değişikliğinden sonra olduğu gözetildiğinde, genel teşebbüsü düzenleyen TCK"nın 35/2. maddesi yerine özel teşebbüsü düzenleyen 252/4. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ile sanığın birden fazla polis memuruna karşı görevi yaptırmamak için direnme suçunu işlediği kabul edildiği halde TCK"nın 43/2-1. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma, yapılan yargılama göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanığın temyiz itirazlarının reddiyle eleştirilen hususlar dışında usul ve kanuna uygun olan hükümlerin ONANMASINA,
Sanık hakkında kamu görevlisine zincirleme biçimde hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Türk Ceza Kanununda hapis cezası ile adli para cezasının seçenekli yaptırım olarak öngördüğü hallerde TCK"nın 61. maddesi uyarınca öngörülen ölçütlere göre somut olay incelenip anılan kanunun 3. maddesindeki fiille orantılı ceza verilmesi ilkesi de gözetilerek öncelikle seçenekli yaptırımlardan hangisinin seçildiği gösterilip sonrasında alt ve üst sınırlar arasında temel cezanın belirlenmesi gerekir. Her ne kadar TCK 125/3. maddesi cezanın alt sınırının 1 yıldan az olamayacağı düzenlenmiş ise de; bu düzenlemenin temel cezanın adli para cezası olarak seçilmesine engel olmayacağı gözönünde bulundurulmadan ve gerekçe de gösterilmeden temel cezanın hapis cezası olarak tercih edilmesi,
Temel cezanın TCK"nın 125/3-a maddesine göre belirlenmesine karşın uygulama maddesi olarak TCK"nın 125/1. maddesinin gösterilmesi,
Hakaret suçunu alenen işlediği kabul edilen sanık hakkında TCK"nın 125/4. maddesinin uygulanmaması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 11/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.