MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Asıl kararla sanık hakkında hükümlülük, müsadere; ek kararla sanığın temyiz isteminin süre yönünden reddine
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın, yokluğunda verilen 10.06.2015 tarihli mahkumiyet kararı savunmasında bildirdiği adresine 22.06.2015 tarihinde tebliğ edilmiş ise de, askerlik hizmetini yaptığı sırada birlik adresi yerine savunma adresine yapılan tebligatın usulsüz olduğu, devamında mahkemesince birlik adresine tebligat çıkarılmış ise de, bu kez sanığın hava değişiminde olması nedeniyle kararın sanığa iç tebligat yoluyla bildirilemediği, ancak dosya içerisindeki tutanaktan da anlaşılacağı üzere telefon yoluyla 23.07.2015 tarihinde sanığa hakkındaki kararın bildirildiği ve sanığın da 27.07.2015 tarihinde kararı temyiz ettiği gözetilerek, 22.06.2015 tarihinde yapılan gerekçeli karar tebliği usulsüz olduğundan temyiz isteminin süresinde olduğu anlaşılmakla, mahkemenin temyiz isteminin reddine dair 29.07.2015 tarih, 2014/1298 Esas ve 2015/645 Karar sayılı ek kararının kaldırılarak 10.06.2015 tarihli asıl hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
1. Sanık hakkında 5607 sayılı Yasanın 3/18. madde ve fıkrası uyarınca cezalandırılması istemi ile dava açıldığı halde, 5271 sayılı CMK"nun 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınmadan 5607 sayılı Yasanın 3/18-son maddesi yollaması ile 3/5, 3/10. maddeleri uyarınca mahkumiyetine karar verilmesi,
2. Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16/09/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.