Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/1720 Esas 2015/162 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Erteleme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; başkasına ait olup da, muhafaza etmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere zilyetliği kendisine devredilmiş olan mal üzerinde, failin kendisinin veya başkasının yararına olarak zilyetliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunması veya bu devir olgusunu inkar etmesi gerekmektedir.
Suçun, meslek ve sanat, ticaret veya hizmet ilişkisinin ya da hangi nedenden doğmuş olursa olsun, başkasının mallarını idare etmek yetkisinin gereği olarak tevdi ve teslim edilmiş eşya hakkında işlenmesi hâlinde nitelikli hali oluşmaktadır.
Bu açıklamalar çerçevesinde somut olay değerlendirildiğinde; sanıklar hakkında katılanın yetkilisi bulunduğu ... Lojistik A.Ş. adına taşeron olarak .... A.Ş"ye ait malları taşıma görevini üstlendikleri ancak malı teslim almalarına rağmen bildirilen yere götürüp teslim etmeyerek güveni kötüye kullanma suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda, Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık ... hakkında TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığınndan bozma sebebi yapılmamıştır,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak ;
Hükmü temyiz eden sanık ..."nin savunması ile soruşturma aşamasında beyanları alınan tanık İsa Şimşek beyanları çeliştiğinden, gerçeğin kuşkuya yer bırakmaksızın tespiti amacıyla CMK"nın 210/1 maddesi gereği olayın tek tanığı olduğundan duruşmada mutlaka dinlenmesi gereken tanık İsa Şimşek"in duruşmada dinlenmeden soruşturma sırasında alınmış beyanları ile yetinilerek eksik araştırmayla yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması,
Kabule göre de:
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E.,2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamasına rağmen, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 10 gün olarak tayin edilmesi,
2- Sanık hakkında hükmolunan “5 gün” adli para cezasına 1/6 oranında takdiri indirim uyglanırken “4 gün” adli para cezası yerine “3 gün” adli para cezası verilerek eksik ceza tayininde bulunulması,
3- Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ertelenemeyeceğinin gözetilmemesi,
4- Sanık hakkında tayin olunan kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı TCY"nın 51. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verilmiş olması karşısında, aynı Yasa"nın 53/4. maddesi uyarınca, aynı maddenin 1 ve 2. fıkralarındaki haklardan yoksun bırakılamasına karar verilemeyeceğinin gözetilmeden hak yoksunluğuna karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanun"un 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkın gözetilmesine 30/03/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.