Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/4578 Esas 2020/8990 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : IĞDIR Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet


Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:


Sanığın, mahkûmiyet hükmüne yönelik temyiz istemiyle birlikte eski hale getirme talebinde bulunduğu anlaşılmakla, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"nun 311. maddesi hükmüne göre eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz isteminde bulunulmuş olması halinde bu talebi inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olması sebebiyle dosyanın Dairemize gönderilmesi üzerine sanığın eski hale getirme talebinin kabulü ile yapılan incelemede;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü karşısında;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün sanığın hükümden önce 20.10.2015 havale tarihli dilekçesiyle bildirdiği adres yerine duruşmada beyan ettiği adreste yengesine 19 Şubat 2016 tarihinde yapılan tebliğin usulsüz olduğu, öğrenme üzerine 15.08.2019 tarihinde yapılan temyizin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede,
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdani kanının dosya içerisindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Hükümden sonra TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak 7242 sayılı Kanun"la yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
2) 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına” karar verilmesi yerine " ödenmeyen adli para cezasının kamuya yararlı işte çalışmaya veya hapse çevrilebileceğine karar verilmesi" şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, bu aykırılıkların yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan;
1) TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümlerin hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli iptal kararı ile 7242 sayılı Kanun"la yapılan değişiklikler sonrası oluşan durumuna göre, sanık hakkında TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması,
2) Hüküm fıkrasının 5.4 fıkrasında yer alan " ödenmeyen adli para cezasının kamuya yararlı işte çalışmaya veya hapse çevrilebileceğine karar verilmesine " ilişkin kısmın çıkarılarak yerine "taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına," ibaresinin yazılması,
Suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.