Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 49/2, 50/1-a, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ..."ın TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/1-2-4. maddeleri gereğince neticeten 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Ordu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/01/2016 tarihli ve 2019/276-2016/34 sayılı kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 09/12/2020 gün ve 2019/8099 Esas, 2020/6927 Karar sayılı kararı ile düzeltilerek onama kararı verilmesini müteakip, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, özetle; maddi hata yapılarak sonuç cezanın 3000 yerine 6000 TL yazılması nedeniyle 09/12/2020 gün ve 2019/8099 Esas, 2020/6927 sayılı ilamına itiraz edilmekle, 02.07.2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 308. maddesine eklenen (2) ve (3). fıkra hükümleri uyarınca itiraz konusu değerlendirildi:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının haklı nedenlere dayandığı anlaşılmakla, gereği düşünüldü:
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- İnfazda oluşacak tereddütlerin giderilmesi amacıyla ve bir hükümle ilgili birden fazla karar bulunmasının karışıklığa yol açacağı da gözetilerek, Dairemizin 09/12/2020 gün ve 2019/8099 Esas, 2020/6927 Karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,
3-Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin Ordu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/01/2016 tarihli ve 2019/276-2016/34 sayılı kararı, sanığın temyizi ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı üzerine yeniden incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 150 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,”ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 07.07.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.